Zünnûn-i Mısrî (rah) anlatıyor:
Bir gün Nil Nehri'nin kenarında yürüyordum. Bir akrep gördüm; hareket halindeydi. insanlara zarar vermesinden korktum; elime bir taş alıp onu öldürmek istedim. akrep hızla kaçtı. Nil'in kenarınada durdu. o sırada sudan bir kurbağa çıktı. akrep onun sırtına sıçrayıp oturdu. kurbağa suda yüzerek akrebi karşı Sahile doğru götürmeye başladı. Ben de durumu merak edip suya daldım. onlarla birlikte karşıya geçtim. onları takibe başladım.
kurbağa karaya çıkınca, akrep üzerinden indi. biraz ileriye doğru gitti. orada sarhoş bir adam uyuyordu. bir tane yılan da adamın etrafında dolaşıyor, onu sokmaya hazırlanıyordu. akrep hızlıca yılanın üzerine atladı, onu öyle bir ısırıp soktu ki yılan olduğu yere yığılıp kaldı.
Ben varıp adamı uyandırdım. Adam korku ve heyecanla ayağa kalktı. yanındaki yılanı görünce kaçmaya başladı.Ben,
" korkma onun sana zararı olmaz, seni ondan kurtaran kurtardı" dedim ve ona olayı anlattım. adam başını öne eğdi, bir müddet düşündü, sonra başını göğe kaldırıp,
" Yarabbi, sen isyan eden benim gibi bir kula böyle iyilik ve ihsanda bulunuyorsan ,ya sana sürekli itaat eden kullarına nasıl iyiliklerde bulunursun Kim bilir! senin yüceliğine yemin olsun ki bir daha içki içmeyeceğim ve sana isyan etmeyeceğim " dedim sonra ağlayarak çekip gitti.
Sayfa 230Kitabı okudu
"Eğer söylediklerimi anladı isen, artık nefsini bırak, çünkü sen Rabbine gitmektesin. Günahlarla meşgul olmayı terk et, nefsini kötü arzularından alıkoy. Sakın 'şu zaman tövbe ederim, bu vakit amel yaparım' deme. Daha ne zamana kadar boş temennilerle oyalanıp duracaksın. Yapman gerekeni hemen yap."
Sayfa 244Kitabı okudu
İman yüce Allah'a ait bir nurdur.Bu nur öyle büyük bir servettir ki zerresi cenneti satın alır.İmansızlık öyle büyük bir afettir ki, insanı ebedi cehennemde bırakır. Allah kendisine rahmet etsin, İstiklal Marşı şairimiz Mehmet Âkif der ki :
İman o cevher ki İlahi ne büyüktür,
İmansız paslı yürek sinede yüktür.
Rızık ecelin önündedir.Kula takdir edilen rızık ağzına girmeden, bedeninden ruhu çıkmaz.
Gönül Çalabın tahtı
Çalap gönüle baktı
İki Cihan bedbahtı
Kim Gönül yıkar ise
Yunus der ki Ey hoca
İstersen var bin hacca
Hepsinden iyice
Bir gönüle girmektir.
//Yunus Emre
İman ve cân! İki büyük ihsan!İkisi de O'nun!Neye sahip ki insan?