Yaşam bir ansa, bu andır işte!
Sayfa 269Kitabı okudu
“Çok acılar çektik,” dedim; “ama hiçbir acı hasret kadar yakmadı içimizi.”
Sayfa 265Kitabı okudu
1940 Erzincan depremi, şimdinin tam tersi!
28 Mart 1940
Erzincan’dan geldiğimizi duyanlar elinde avucunda ne varsa bizimle paylaşmak istiyor. Hatay’dayız.
Sayfa 253Kitabı okudu
Ne kalacak bizden geriye? Seninle benden yani… Eline değmemiş elimin yalnızlığı mı?
Sayfa 230Kitabı okudu
Maalesef!
Kim daha çok bağırırsa haklı o olurdu, haklı olmasa da göz korkuturdu buralarda.
Sayfa 229Kitabı okudu
Birbirimize kırdırırlar bizi, sonra da ölü bedenlerimizi yerler afiyetle. Arkamızdan timsah gözyaşı dökerler utanmadan.
Sayfa 218Kitabı okudu
Düşmanlık edecek kadar uzun değil şu ömür dediğin boktan şey.
Sayfa 218Kitabı okudu
“Seni düşünmeden zaman geçirmek çok zor… İçime işlenmiş adınla uyanıyorum sabahları…
Sayfa 190Kitabı okudu
Ben senin şu kimseye benzemeyen ruhunu seviyorum…
Sayfa 173Kitabı okudu