"yarı yarıya çöküp gitmiş, buram buram yalnızlık kokan bir sütun."
Gel gör ki, bu rüzgarın önünde kader acımadan ta üzerimizden geçip gitmekte başka diyarlara.
Sayfa 3Kitabı okudu
Kaderdir bu rüzgarın estirdiği; bırak, gelsin,
gelsin ne varsa tutkulardan ve körü körüne,
ne varsa uğruna yanıp tutuştuğumuz: - gelsin.
Sayfa 3Kitabı okudu
"Hani yaz ikindileri vardır meydanlar bomboş uzanır batan gün altında, geçip gereksiz ağaçlarla bir bulvardan durur yalnız adam.
Değer mi bunca yalnızlık, gittikçe daha yalnız olmak için?
Boştur yollar meydanlar yalnız gezildiğinde.
Oysa bir kadın durdurmalı konuşup da birlikte yaşamaya inandırmalı, yoksa hep kendisiyle konuşur insan.
Bunun için de kimi vakit körkütük olur geceleri ve anlatır durmadan, anlatır yapıp edeceklerini."
Sayfa 58 - Kavram Yayınları, Çeviren: Kemal Atakay, Birinci Basım: Eylül 2005Kitabı okudu
"Gün doğarken ışıkla yıkanan
şafağın yumuşak suyu, yüzü yeniden aydınlatıyor.
Her gün zamansız bir mucize,
güneşin altında: Tuzlu bir ışık dolduruyor onu ve canlı balık kokusu.
Bu yüzde anı yok.
Onu anlatacak sözcük yok
ya da geçmişe bağlayacak. Dün,
dar pencereden yok oldu, tıpkı
biraz sonra yok olacağı gibi, hüzün olmaksızın
ve insan sözü, deniz üzerinde."
Sayfa 49 - Kavram Yayınları, Çeviren: Kemal Atakay, Birinci Basım: Eylül 2005Kitabı okudu
"Kimi zaman onu görüyorum, önümde yaşıyor kesin, değişmez, bir anı gibi.
Onu hiçbir zaman kavrayamadım: Gerçekliği hep kaçıyor benden, hep uzaklara götürüyor beni.
Güzel mi, bilmiyorum...
Onu düşündüğümde, bu tepelerde yaşanmış çocukluğun uzak bir anısı çıkageliyor."
Sayfa 46 - Kavram Yayınları, Çeviren: Kemal Atakay, Birinci Basım: Eylül 2005Kitabı okudu
Nedir sana en acı vermiş deneyimin?
Su acıysa damağında, sen de dönüş şaraba.
Bunca ürkek, bunca kırılgan mıyız gerçekten,
kaderin bizi inandırmak istediği kadar?
Çocukluk, onca derin, onca sözler verirken,
köklerinde -sonradan- bunca durgunluk mu yatar?
Tanımlamak istiyorum kendimi,
uzun uzun ve yakından bakılmış
bir resim gibi,
anladığım bir sözcük,
su içtiğim testi,
annemin yüzü,
en korkunç fırtınalarda
beni taşıyabilmiş
bir gemi gibi.