Ölüm bunca yakınımızda olduğu için her an yaşamın tümünü düşünebiliyoruz. Ayme’nin o sonsuzluğa uzanan birkaç saniyede gördüğü o öbür yaşamı. Daha yakınımıza saplandıkça ölümün bıçağı, ülke karardıkça, kuşatıldıkça yaşam, insanlar iğrenç bir boyun eğişle razı oldukça olup bitenlere, daha pırıl pırıl görüyoruz her şeyi.
Sayfa 25
Oysa biz basit insanlarız. Ve ölümlü. Yaşamayı ve baharı bu yüzden severiz. Doğan her şeye inanırız. Çocuklara, güneşe, bize düşler sunan ay ışığına.
Sayfa 9
Sanki yüreğimizde gittikçe uzaklaşan nal sesleri duyuyorduk ya da konuştuğumuz dilin can çekiştiğini. Geleceğimiz diye baktığımız yerdeki insanların geleceği bizdik. Korkunç bir şeydi bu.
Sayfa 9
Oysa biz basit insanlarız. Ve ölümlü. Yaşamayı ve baharı bu yüzden severiz. Doğan her şeye inanırız. Çocuklara, güneşe, bize düşler sunan ay ışığına.
Ölümsüz gençlik ve bahar düşlerimiz nedir? Gerçek değil mi onlar? İstersen şimdi yalnızca bunu düşünelim ve bekleyelim yarını. Yarın her zaman güzeldir.
Sayfa 83
İnançlarım terkediyordu beni birer birer. "Bu bir eldir" önermesinin doğruluğuna bile inanmıyordum, ellerim ceplerimde olduğu halde.
Sayfa 73
«İşte geldim» …
«Neye yarar? Kurtarılacak bir kent kalmadı ki…»
Sayfa 47
Çünkü hep böyle olur. Bir an gelir, kopar film. Umulmadık bir anda tutulur güneş. Gece vakitsiz iner.
Sayfa 33
Daha yakınımıza saplandıkça ölümün bıçağı, ülke karardıkça, kuşatıldıkça yaşam, insanlar iğrenç bir boyun eğişle razı oldukça olup bitenlere, daha pırıl pırıl görüyoruz her şeyi. Artıyor içimizdeki özlem...
Sayfa 25