Bugün analog kameram için haftalardır alamadığım filmi aldım, Beyoğlu sokaklarında geziyorken bir kitapçıya uğradım. Küçücük bi dükkandı ama kitaplar özenle seçilmiş gibiydi :) o 5 metrekarelik yeri saatlerce gezebilirdim. Sonra rafların birinde bu dikkatimi çekti. Kapağı o kadar tanıdık geldi ki, biraz inceledim. Çocukken, ilkokulda bi fuara gitmiştik. Kitap fuarına. Ben tabi bir sürü kitap alıp paramı bitirmiştim erkenden. Sonra bunu görmüştüm. İçim gitmişti alamayacağım için. Çocuk aklı, sanki orda alamadığım şeyi bir daha ömrüm boyunca alamazmışım gibi üzülmüştüm. Sonra hocadan ben mi istedim hoca mı alamadığımı gördü bilmiyorum, bana almıştı :) O zamanın parasıyla 10-20 lira falandı herhalde. Çocukken bazı şeylere sahip olmak rüya gibidir. Bu kitap da benim için öyleydi. İçindeki şeyleri delicesine çizmeye çalışırdım.
Edit: KİTAP 2020 YILINDA BASILMIŞ İLK KEZ!! Bi araştırayım dedim yazıyı yarım bırakıp, o mu emin olayım diye. Değilmiş :D
Hayır hafızama zaten hiç güvenmem de, bu kadarını da beklemiyordum kendimden. Kitabın rengi maviydi. Ve sanki üstünde de bu kız vardı. İçindekiler de hep hatırladığım gibi. Yahu bi de film harcadım ben bu kitabın fotoğrafını çekeceğim, benim için anlamlı diye. Film kaç para haberin var mı sayın barrington barber
Edit2: kimse renk körü olduğumu düşünmesin diye, kitabın arkası mavi.
Resim yapmayı öğrenmek zor bir şey değildir. Herkes yürümeyi, konuşmayı, okumayı ve yazmayı küçük yaşlarda öğrenebilir. Resim yapmayı öğrenmek tüm bunlardan daha kolaydır. Çizim yapmak, kağıt üzerinde görsel bir deneyimi temsil eden çizgiler çizmekten başka bir şey değildir.
Sayfa 7
Eskiz defteri demek deneme yapmak demektir ve ne kadar pratik yaparsanız, kendinizi o kadar geliştirirsiniz.
Sayfa 114
Buruşuk tuhaf derisi, kalın pantolonu andıran büyük bacakları ve paytak yürüyüşü ile fil, güçlü dursa bile yine de en sevdiğiniz dedenizi andırmıyor mu?
Sayfa 112