İnsanın zaman zaman yaraları ile tuhaf bir ilişkisi oluyor: Bitsin istiyoruz, kabuk bağlıyor mesela fakat kaşımaya devam ediyoruz. Bilerek. Ne tuhaf. Afşar Timuçin, "İyileşen yaraya ikide bir dokunmanın ne anlamı var?" diye bu yüzden sitem eder. Bu eziyeti ne kendimize ne bir başkasına yapmalı sevgili okur. Yaralar yaşandığıyla kalmalı.
Hiç kimse farkına varamamıştır
Icin icin ağlayan her cocuğun
Dudaklarının dışa doğru usulca
Bir deniz dalgası gibi kıvrıldığının
Sayfa 51Kitabı okudu
Titreyerek ölüyor önümde bir kuş
Benzemeden hiçbir insan ölüsüne
Sayfa 42Kitabı okudu
Ellerimi dokunduğum her yerde
Çığlık çığlığa kıvranıyor hayat
Sayfa 38Kitabı okudu
Bunları Öldüren hangi Irktandı sor gücün yetiyorsa ???
12 Eylül 1980 ile Ekim 2000 arasında öldürülen öğretmenler
Ramazan Oğuz
Antalya
20 Eylül 1980
Cengiz Aksakal
Artvin
12 Kasım 1980
Gözyaşları da çiçek açar.
Marifet bir bakışta kestirebilmek
Dostun kar gibi yaganrnı
Arkadaş canlısını,
sır taşıyanını
Ve daima acık sozlu olanını
Elinle koymuş gibi bulmak
Kayalıklar arasından
Yuruyorum
ustune ustune dunyanın
Artık yakamdan tutunarak inen
Bir gece olamaz hayat
Ne bulabilirler ki ustümde
Gelecekten başka
Acılarla gecindin
Güllerle gecinir gibi