"İnsan kimi sevdiğine bir baksın!"
İnsanın kendi öz hakikatine doğru yaptığı yolculuk sırasında kurduğu ilişkiler çok önemlidir. Kimlerle beraber olduğumuz ve kimleri kendimize muhatap seçtiğimiz, yükselmemizi belirleyen en önemli unsurlardır.
Ya alt katların karanlığında donup kalacağız ya da hakiki muhabbetin nuru ile buzları eritip bir üst kata çıkacağız.
Sayfa 242Kitabı okuyor
Sende senden başka bir "sen" gizli;
ne olduğunu anlayan, gerçek varlığını görebilen kişiye kul olayım..
Sayfa 164 - Hz. Mevlana..Kitabı okudu
Çağımızın narsisti
Almaktan ötürü vermeyi unutmuş ve bu nedenle çatlayacak kadar sıkılan insan...
Sayfa 238Kitabı okuyor
Enteresan bir film
Son senelerde gördüğüm en anlamlı filmlerden biri olan, What Dreams May Come (Rüyalar gerçek olsa) filminde Robin Williams, öldükten sonra cennete girer...
Sayfa 238Kitabı okuyor
Anksiyete
İçinde bulunulan anın ihtişamını yaşayamayan, eşya ve insanın hakikatine nüfuz edemeyen insanı, geçmiş ve geleceğe sığınmanın dışında ne avutabilir ki?
Sayfa 235Kitabı okuyor
Aslında gül de, sevgili de birer vesiledir. Eğer hakikat meydana çıkmazsa vesilenin ne önemi kalır ki?
Sayfa 233Kitabı okuyor
benlik, zamana ve mekana göre üstlendiğimiz rollerin bir bütünü olarak karşımıza çıkar ve benliğin merkezinde hâkim olan duygular; ümit, arzu ve düş kırıklığı olarak yaşanır. Peki, biz henüz bu rolleri üstlenmeden, benlik tasavvurlarımız ve alt kişiliklerimiz oluşmadan önce veya onları devre dışı bıraktığımızda kimiz ve dünyayı nasıl görürüz?
Insan ilişkileri (object relations), yavaş yavaş yapbozun parçalarını, yani benlik tasavvurlarını oluşturur. Parçaların her biri, hem deneyim yaşanan o insandan (anne veya baba) bir şeyler taşır hem de o ilişkinin çocuk üzerindeki etkisini (yani o ilişki çerçevesinde ben neyim duygusunu) ihtiva eder. Bu şekilde, benlik ve insan tasavvurlarından oluşan birimler, gruplar hâlinde organize olur, daha büyük sistemler alt kişilikleri oluşturur ve bu sürecin sonunda "ben kimliği" (ego identity) meydana çıkar.
H. Hartmann'ın kurucusu olduğu "ben psikolojisi" kuramına göre, "ben" diye tanımladığımız birim, hayatın ilk senelerinde, "benlik temsilleri" (self representations) vasıtasıyla oluşur. Hartmann, zihnin bebeklikteki bomboş halini "henüz değişimden geçmemiş ana yapı" (undifferentiated matrix) olarak tanımladıktan sonra, anne baba ilişkileri çerçevesinde çocuğun belleğinde ve zihninde küçük adacıkların oluşmaya başladığını fark etti.