“İyiliğin sürgün hayatı daha sona ermedi.”
Sayfa 439
“Çünkü bazen en güçlü görünen kişi gerçekte en zayıf olandır.”
Sayfa 427
“Bir davada haklı olmak o davayı kazanmaya yetmez. Eğer öyle olsaydı bütün zaferler hakkı savunanların olurdu.”
Sayfa 364 - Nemesis
“Yeryüzünde daha birinin yıktığını yeniden yapacak insanlar vardı.”
Sayfa 292 - Nemesis
Peder yuvan ölürken hiçbir acı duymamıştı. Ivo’nun attığı kurşun ensesinden girmiş, hemen oracıkta can vermişti. Gerçekte ölmemişti Peder Yuvan. Bütün Türklerin , bütün insanların kalbinde yaşıyordu. Her zaman yaşayacaktı. Ivo sanki bu kalplerdeki peder yuvanı öldürmek istiyormuş gibi bir el daha ateş etti…. Ivo bu ikinci kurşunu boşuna atmıştı. Çünkü ne kadar ateş ederse etsin kalplerdeki peder yuvanı öldüremezdi.
Sayfa 447Kitabı okudu
Buna benzer durumlarda ölüm en iyi şeydi ama ne yazık ki insan en istemediği zamanda ölebilen bir varlıktı.
Sayfa 420Kitabı okudu
İstemesek de dövüşmek zorundayız. Yalnız kalan ve yaşamak isteyen insanların dünyada bından başka yapabilecekleri bir şey de yoktur.
Sayfa 363Kitabı okudu
Yaşamak budur Mary. Yaşamak bir şeyler kaybetmek ve onların yerine yenilerini kazanmaktır.
Sayfa 344Kitabı okudu
Savaş erkekler gibi kadınların da ruhunu çöle çevirmişti. Ve bu çölde geleceğin yeşil dünyasını haber veren hiçbir ışık yoktu.
Sayfa 331Kitabı okudu
Her çeşit ölüm görmüştü ama bu çocuğunkine benzeyenini hiç görmemişti. oradan hemen uzaklaştı.Yanından geçen bir askere çocuğu göstererek onu oradan kaldırmalarını rica etti…. Çocuğun ayaklar altında çiğnenmekten kurtulmuş olmasına en çok selmanoviç sevindi. Bu çoklarınca yararsız bir iş olarak görülebilirdi. Yalnız insan yaşarken insan değildi. Ölse de, parçalansa da, tek burnu kalsa da insandı. Yerin altında da yine insandı. Çünkü insan ne kol,ne burun, ne bacaktı. İnsan bunların hiçbiri değildi. Böyle olduğu için de ölüm ne kadar haksız ve yırtıcı olursa olsun bir hayvan gibi onu ortadan kaldıramıyordu.
Sayfa 284Kitabı okudu