bu ağaçlar kamburunda kaç aşığın
kalanın ve gidenin hatırasını taşır
yüreği kor olana
ayın sâyesi olur mu su gibi teselli
savrulmakta umutlarım
bir köksüz nilüfer misali
bulamadım içimde kalanı
içime döken bu ırmağın çaresini
ne büyük yanılgı, kendini bir parça
başkasını bütünün sanma hali
sustu sinemde uğuldayan, aciz rüzgarın sesi
ve karardı
Bıraktığın yerde değilim
Sürgün yerinde bir firari
Zaman aktıkça dönüm duruyorum
İçimde fırtınalar koparken
Ben seyrediyorum
sana geldim, son'a..
sende yeryüzüdür gölde vuran ey suların sonsuzluğu
bakışlarım demir atsın gözlerinin limanına
fırtınalar yorgunu yüreğim sana
bütün sabahlarım sesinde ağarsın
keder tırmanmasın yüzüme bir daha sarmaşık gibi
öpüşlerin damlasın çöl dudaklarıma
biliyorum
yüreğin durgun sudur dindiğim, korku kıyılarımı sildiğim
sana geldim sustum ve yumdum iki damla ateş düşürdüğün gözlerimi
al uslandır korsan bedenimi
gece kanat çırpsın parmaklarımda
birbirimizden kaçıracak yerimiz kalmasın
birleşsin yağmur soylu ellerimiz
bırak, öpüşlerim ağzını kapatsın
uzun uzadıya susarak kalalım birbirimizde
sabaha söyleyecek söz bırakmayalım
köpekler gibi havlayan acılarımız sussun
sevda çözmesin kendini bizden
sularca gülüşelim
yüreğin alıkoysun gitmelerimi
sana geldim 'sona'..
Seyduna Türküleri - Sen Hiç mi Bahar Görmedin
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Oruç Reis esir edilmişti. Bir süre zindanda kaldıktan sonra çıkartılarak bir gemide küreğe çakıldı. Papazlar ve Şövalyeler, İtalyanca, Rumca ve İspanyolca bilen ve sözü sohbeti yerinde plan Oruç Reis ile konuşmaktan zevk alırlardı. Şövalyeler ona karşı hürmet duyuyorlardı. Sohbet sırasında ona:
-Ey Osmanlı! Sen güzel sözlü bir kişisin. Bizim
Soru silsilesinin davası ağır
Hakimi sen
Hakemim senli cümlelerin itirazında
Meşguliyetlerimi esir aldığın için davacıyım
Gittiğin için unuttuğumu zannetmek ne kadar sığ
Kalp ritmi bozuk plaktan çalan müzik kahır dolu
Keder gönül dağlarını ayaza çalmış
Bahçelerimdeki dilekler ağaçlardan habersiz
Sürgün yemiş bakışlar
Acziyetten eser yok
Tastamam hissiyatlar asırlara yayılma telaşında
Eller bomboş lakin gönül merhamet dağlarında
Yapayalnız kişiliğim mertebesini tamamlamakta
Sufi tekliğini önemsemez oldu ruhum
Bekledigim hazır olduğunda gelecekti kollarıma
Merhamet dağları kar hazırlığında
Fırtınalar oluşmadan ,sarplar müşküllere sebep aramadan
Hazırlığın tastamam olduğunda
Davete icabet eden bakışlarla
Tebessümünü koy da ömrüne yaya yaya gel!
4/1/2024
Pınar PEKĞÖZ
Ey dünya zevkini düşünüp hastalıktan ızdırâb çeken kardeşim! Bu dünya eğer dâimî olsaydı ve yolumuzda ölüm olmasaydı ve firâk ve zevâlin rüzgârları esmeseydi ve musîbetli, fırtınalı istikbâlde manevî kış mevsimleri olmasaydı, ben de seninle beraber senin hâline acıyacaktım. Fakat mâdem dünya birgün bize "Haydi, dışarı!" diyecek, feryâdımızdan kulağını kapayacak; o bizi dışarı kovmadan, biz bu hastalıklar îkazâtıyla şimdiden onun aşkından vazgeçmeliyiz.