Yaşlı arabacı şişmiş gözüme ve patlıcan gibi olmuş burnuma bakarak güldü: "Kendinden büyüklere bir daha kafa tutma, yoksa asla bir masalcı olamazsın. Onları dilinle yenmelisin. Koskoca bir devin eline düşen ve onu masallarıyla kurnazca oyalayan ufacık kadının öyküsünü bilir misin sen?"
Evlilikte aşk ortadan kalkarsa ortada anlatılacak bir şey kalmaz!
Rahmetli annem hep söylerdi: 'Bak çocuğum, bir şeyden kurtulmak için yalan söylersen, altında saklandığın yorgan gitgide büyür ve seni boğuverir!'
Uydurduğun her cümlede senden bir parça eksiliyor sanki, aptallığın meydana çıkıyor.
Her günün bir ruhu olduğu söylenir. Nitekim iyi ve kötü, sıkıcı ve heyecanlı, soğuk ve sıcak günler vardır. Tıpkı insanlar gibi. Ayrıca kendini yalnız hisseden günler de az değildir. İşte o günler, hem toplumdan hem de aynı nitelikteki diğer günlerden kaçar! Kış ortasında çıkıveren yazdan kalma bir günün neler düşündüğünü kim bilebilir ki?
Sözcükler, hassas ve büyülü çiçeklere benzer; önce başkalarının kulağında beslenir.
Yazdığı bir şarkı yüzünden beş yıl yiyen bir şair bana okuma yazmayı öğretti. İyi arkadaş olduk. Kendisi binlerce kitap okumuştu; bense okumaya öyle hevesliydim ki...
Biliyor musun, yıllarca ağzın laf etmeyince rüyalar bile dilsiz kalıyor. Kelimeler parçalanıp ağzında çürüyor. O izbelikte farelerle yatıp kalktım. Bazen bana saldırsalar da, çektiğim bunca acıdan kurtulsam diye düşündüm, ama onlar insanlardan daha merhametliymiş ki, beni hayatta bıraktılar.
Biliyor musunuz, bazen parmağın kaşıyamadığını tatlı söz kaşır! Öylesine mantıklı ve tatlı konuşuyordu ki, lafla peynir gemisi bile yürütebilirdi.