Yollar yürümekle aşınmaz
Şehirler uğramakla eskimez
İnsan hayal için
Umut için
Mücadele etmekle yaşlanmaz
Ama yoruldum
Küçük düşmekten,
Varımı yoğumu verip bir sonuca ulaştım sanırken
Aynı kuyuya düşmekten yoruldum
Karalama defterim
Düşündüm de beni her zaman mutlu eden ve edecek şeyin ne olduğunu, ve karar verdim uzun yolculukların bu tanıma tam uyduğuna.
Neden mi?
Genelde ailecek akşam yola çıkılan seyehatlerim oldu. Gündüzün sıcağında çok fazla yol almayız, akşam serinliğinde rahat rahat gideriz denildi.
Direksiyon başında kim varsa onun müzik zevkine uygun şarkılarla
****Dalmışlar yalınkılıç masallar ülkesine
Kara ten beyaz dişler hep hür iken ezelden
Siyah ten kızıl tüyler uçuşurken neşeden
Rengi kızıl olandan ilk önce başlamışlar
Sarı siyah fark etmez hepsini haşlamışlar
Doğramışlar İnkayı mayayı ve Azteki
Kurtulmamış bunlara direnlerin teki
Kadın çocuk demeden kesmişler kellesini
Yedirmişler zulm ile feleğin Silesini
Şahı şaki misali insafsızca dalmışlar
Yükten hafif pahadan ağır ne var ise almışlar
Gözlerinde çalmışlar budanın elmasını
Zümrütle doldurmuşlar o İsa’nın tasını
Kıtadaki zulümü, zulüm görüp ar etmiş
Nehirler kızıl akıp o kaltaban kar etmiş
Ne şah kalmış ne sultan her biri hayal olmuş
Dirlik düzen bozulmuş şehirler veba dolmuş
Yağmur
Vâreden’in adıyla insanlığa inen Nûr
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından
YAĞMUR
Vâreden’in adıyla insanlığa inen Nûr
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Yağmur Şiiri
Vâreden’in adıyla insanlığa inen Nûr
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından
Okumayacağını bildiyim
Bir mektup daha yazdım.
Kalbimde gizlediğim
Tüm acıyı kağıda
Satır satır adadım.
Tek Maviye aşıkdım
Şimdi görmez gözlerim
Maviye kör divane.