DaNeZ
@Bendenizayse
☆Edep yahû edep! Evvelâ edep!
☆Allah âşkına sesli harf katili olmayın.
☆Bir böyle :)
Bir şöyle :(
☆Edebiyatı severim, mübâlağa sanatına âşığım.
♡MAYISLAR BİZİMDİR.
BEN ÖYLE UYGUN GÖRDÜM.
Türk’üm, bu ad her unvandan üstündür.
34
3256 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
...
Ali'nin Ayşe'den daha çok kalemi oluyordu hep. Ve çözmek için mutlaka bir problem gerekiyordu.Ayşe'ye üzülen merhametli çocuklarken o problemlerde, Ali olmak isteyen insanlar olduk.
...
Biz ne zaman "insan" olduğumuzu unuttuk?
Pek’leriniz pekişsin, peklik çekin yaşam boyu, ne diyeyim.
Ne dolmaz çile. Of anam of!
Okur Takip Önerileri
Kocadı yüreğim artık, durmaya gönüllü. Duymayayım da yanıl, kutsa benden sonra beni, bağışladım şimdiden.
Belki tek vurgunluğun gözlerimeydi. Onlardı eskitilemeyen.Yıpranmazdılar ben isteseydim bile.
"(..) Yazık, acıyorum doğrusu sizler gibi az çok mürekkep yalamış, devlet memuru sorumluluğu yüklenmiş, devletine, milletine gönül vererek hizmet ifa etmek üzere.. ş’eytmiş..”
Ne etmiş?
“Ne anlatayım bilmem ki, sayın yargıcım? Sıradan bir memurum işte, bildiğiniz gibi. Öyle ilgi çekici bir yanı yok ki, hayatımın.”
Bir dostum vardı, demişti, "delirebilirsen iyi.”
Bütün evlerin, apartmanların kapılarını çalacağım, çıkanları darağaçlarında sallandıracağım! Yiyahhu! Hadi geçirin deli gömleğini sırtıma. Damgalayın böğrümü, cazırdasın! Korkmayın komşular, duvarlarım açık hepinize. Sinmeyin perde arkalarına, söndürmeyin ışıklarınızı. Yangın, lav, bora!
(...) dirsek çürütmüşlüğüm var. Rus klasiklerinden, Fransız yazınından Türkçe’ye çevrilenlerin hemen büyük bir bölümünü okumuşum. Kolayıma gelen hece kalıbıyla evrensel barış, çokuluslu mutluluk dizeleri döktürüyorum, uyak sıkıntısı çekmeden...
“Çene çene çene! Bıktım usandım. İftira atmakta da üstüne yok. Ben seni büyük adam olacak, koltuklarım kabaracak diye sevmişim öyle mi? Yazıklar olsun! Ben senin ince ruhuna, şair tabiatına tutulmuştum aptal!”
Duy ince ruhum duy.
"Hangimizin vardı akarı kokarı, üç beş kuruşu köşesinde, satılacak tarlası tapanı, sırtını dayayacak, elinden tutacak kesesi yüklü anası babası, akrabası, dış kapının mandalı...”
İstedim mi pek dokunaklı konuşurum canım.
Çözüme razıyız, çözümsüzlüğe değil.
‘son’ hep bir umut narkozu ya da yeniden doğuş...