"Bir öğleden sonra güneş, o çok sevdiğin kırmızı papağanlar gibi alçalmaya başladığında, beni beyaz kumsala görürürsün, kumun üzerine taşırsın ve kimse fark etmeden yakarsın. Sonra uzaklaşırsın biraz, çünkü yok oluşumu görmeni istemiyorum. Gökyüzüyle geceden başka bir şey olmasın. Gece rüzgarı da toprağı besleyip yeni ağaçlar yaratmak için küllerimi çok uzaklara taşır."