Ayşe Kilimci: İpek Gelinlik
İnsanoğlu işte, umut Kaf Dağı berisinde bile olsa, yetip, alıp geliyor...
Sayfa 364Kitabı okudu
Gidenler, yanıtlanmamış sorularını, yarım kalan sevdalarını, umutlarını ve coşkularını bize emanet edip de gider.
Yaşanmamış her hayattan, kendi payımıza düşen sorumluluklar olmalı..
Bu dünyada inanacak,
dört elle sarılacak bir şey gerek, insanlara.
İnsana, İnsan gerek...
İnsana tasa, insana derman, yine insan.
İnsan olmak da, güzellik de, aşk da öğretilmeli.
Hayat hikayelerle güzeldir ve hikayelerin sonu gelmez.
Haydi toplayın gücünüzü,gürünüzü, güveninizi, yeniden koyulun umuda ve hayata, haydi insanın hep yeni olduğunu unutmadan.
Hayata birçok kere yeniden koyulacaksınız, yaşarken tadacağınız ölümlerin ardından.
Soru sormaktan, yaşamaktan, kırılmaktan, umutsuzluktan, ansızın bir hayale tutunmaktan korkmayın!
Hayattan, hikayeden, aşktan kaçmayın.
Ömür kısa, ölüm kaçınılmaz, siz benzeri olmayansınız.
Bütün insanlar tünelin ucundaki ışığı görmek istiyor, bazılarımız da sinemaların yer göstericileri gibi, hayatın kendisine el fenerini tutmak düşüyor, ölüm değil, hayatlarımız ışısın diye.