Özü itibariyle alçakça olan insani zaaflar dur durak bilmez; dün onlara verdiklerinizi bugün, yarın, daima tekrar isterler; ödünlerle gelişir ve bu ödünlerin kapsamını da geliştirirler. Güç bağışlayıcıdır, gerçeği kabullenir, adil ve dingindir; oysa zaaflardan kaynaklanan tutkular acımasızdır; çaldıkları meyveleri masada yiyebileceklerine tercih eden çocuklar gibi davranabildiklerinde mutlu olurlar.