Satranç, Zweig'in ölmeden önce verdiği son eserdir. Zweig, en büyük ününü, bu kitap vasıtası ile yakalamıştır. Kitap; 77 sayfalık incecik bir öykü gibi görünse de aslında, yazarın sürgünde yaşadığı intihar öncesi ruh halini, düşüncelerini, karamsarlığını, umutsuzluklarını, kibire ve kine karşı öfkeyi, insanlığın, insanlık onuru ve erdeminin, faşist otorite ve hegomanya altında ezilişini içermektedir.
Satranç tahtası; savaş alanını,
Czentovic; Nazi otoritesi ve acımasızlığını,
Dr. B. ise; hümanizmi, insanlığın 2. Dünya Savaşında yaşadıklarını ve bunun etkileri ile uygarlığı temsil etmektedir.
Hiçlik insanı maddeye, mekana, zamana, hatta kendisine bile uzaklaştırabilir. Bir insanın normal zamanda asla yıkamayacağı tabularını, canı pahasına koruyacağı kalelerini yıkabilir. Dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.
