Sûfî, canlı olsun, cansız olsun -ki onlara göre her yaratılmışın canı olduğu farzedilir- her şeye ve herkese karşı edebini korumak zorundadır. Kapının çarpılmadan örtülmesi bir edebdir. "Kapıyı kapat!" denilemez. (Allah kimsenin kapısını kapatmasın!); belki kapıyı ört yahut sırla denilebilir. "Lambayı (mumu, ışığı) söndür." denilemez. (Allah kimsenin ışığını söndürmesin!); lambayı dinlendir, denilir. Keza lamba yakılmaz; ancak uyandırabilir. (...)
"Habbeyle hubb, yani tohuma sevgi denilmesinin sebebi, hayatın aslı onda ve o olduğu içindir. "
Tohum yere düşer. Üzeri toprakla örtülür. Zamanla yeşerir, çiçek açar ve meyve verir. Kalbe yerleşen sevgi de böyledir.