Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
İnsan ölülerle konuşurken onların ölü olduğunu unutuyor.
Reklam
İnsan, yaşamının efendi­siyse, ölümünün de efendisidir.
Sayfa 73 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
İn­san, ölülerle konuşurken, ölü olduğunu unutuyor.
Sayfa 41 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Zaman beni sürükleyen bir nehir, ama nehir benim; beni parçalayan bir kaplan, ama kaplan benim. Beni tüketen bir ateş, ama ateş benim. Evren, ne yazık ki, gerçek; ben, ne yazık ki, Borges’im.
Sayfa 8 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Reklam
Önceki kış tanıştığımız kitaplıkta birbirimizden ayrıldık. Ben ödleğin tekiyim; mektup bekleme sıkıntısı çekmemek için ona adresimi vermedim.
Yalnızlık bana acı vermiyor: İnsanın kendisini ve kendi davranışlarını hoş görmesi zaten yeterince zor.
Şiir, onu gerçekleşen bir olayın öyküsü olarak değil de çok güçlü bir isteğin dışa vurumu gibi algılarsak güzeldir.
Birisi öldüğünde neler duyarsak onları duydum bende: daha yakın olmamaktan duyulan artık yararsız bir pişmanlık. İnsan ölülerle konuşurken onların ölü olduğunu unutuyor.
1.000 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.