Zaman beni sürükleyen bir nehir, ama nehir benim;
beni parçalayan bir kaplan, ama kaplan benim.
Beni tüketen bir ateş, ama ateş benim.
Evren, ne yazık ki, gerçek;
ben, ne yazık ki, Borges’im.
Birisi öldüğünde neler duyarsak onları duydum bende: daha yakın olmamaktan duyulan artık yararsız bir pişmanlık. İnsan ölülerle konuşurken onların ölü olduğunu unutuyor.