Şiir, bütün tutkuların önsezisi gibidir. Daha sonra,
hatıralarına ve matemine dönüşür. Böylece hayatın iki uç
döneminde ağlatır şiir; gençleri ümitle, yaşlıları pişmanlıkla.
Kendimi kitaba kaptıran bana karşı çevrem ;
“Bu kitap bunca zaman ne söylüyor gözlerinize”..
“Bu basit eski kağıtlardaki siyah
çizgiler sizinle konuşmayı bitirmeyecekler mi?
Ruhun da beden
gibi olgunluk, ergenlik dönemi geçirmesi gerekir.
İnsan kendi içini kemiren şeyi
dışa vuramadıkça rahatlayamaz.
Dünyanın bütün altınları hassas bir
insanın bir kalp atışını, bakışındaki bir sevgi ışığını satın
almaya az gelir.
Rahatsızlığımın
ilacı doktorlar değildi, bir ruh ve hayal ağrısıydı benimki.