Benliğimizi ancak diğerlerine bağımızla tanıyabiliriz ve geliştirebiliriz. Diğerlerine bağımızı ise yalnızca benliğimiz üzerinde uğraşarak geliştirmeye başlayabiliriz.
“Biz yalnızca görmek istediğimizi görürüz. Kaygı düzeyi yükseldikçe görüşümüz daralır ve acı duygular karşısındaki incinebilirliğimiz artar.”
İster yaşıyor, ister ölmüş olsunlar, anne ve babamızın yaşamlarına ilişkin bilgi sahibi olmak, açık ve iyi tanımlanmış, ailenin değişim süreci içinde yerini bulmuş bir benlik kazanmamızı sağlar.
“... erkeklerin sahte bağımsızlığı ve sahte benliği daha çoktur, bunlar da çoğunlukla çocuk, kadın ya da daha güçsüz erkekler pahasına edinilmiştir.”
“Zamanı durduramayacağımıza göre sürekli olarak ilişkilerimiz içinde daha çok, ya da daha az benlikli olmak yönünde yol almaktayız.”
“...değişim, ancak benlik üzerinde düşünerek ve harekete geçerek başlayabiliyor dikkatimizi başkası üzerinde yoğunlaştırarak ya da tepkisellikle değil.”
“Kadınlar erkeklerin yerine işlevsel oldukları sürece erkeklerin değişim gereksinimi olmayacaktır.”
Kadınlar, hep söylendiği gibi "aşırı duygusal" değillerdir; duygular da kötü ya da yanlış değildir. Duyguları tanıyabilmek ve ifade edebilmek bir zayıflık değil, bir güçlülük belirtisidir.
“Bir ilişkide gerçek ve güvenilir yakınlık ille de istendiğinde ya da arandığında değil, iki birey de tutarlı olarak kendi benliklerini geliştirdikçe oluşur.”
Açık, bütünlüğü olan ve ayrı bir "ben" olmadıkça ilişkiler ya aşırı yoğun, ya aşırı uzak olabiliyor ya da ikisi arasında gidip geliyor.