Zaman geçtikçe kendimi Klasik Rus edebiyatındaki lüzumsuz adam tiplemesinin çeşitlerinden biri olan, kendi potansiyeline ihanet ettiği ve çok kıymetli olduğunu düşündüğü için sürekli çevresiyle bir gerginlik arayan entelektüel tiplemesine benzetiyorum.
”Ama belli olmuyor ki, şu insanlar... Mezar taşında nasihat bile ediyorlar yaşayana.”
- Sait Faik Abasıyanık / Lüzumsuz Adam
Sokağa çıkacağım an göreceğim bütün insanların arasında senin olmayacak olman yaralıyor önce. Sonra gün boyu duyacağım tüm lüzumsuz kelimeler ve asla duyamayacak olduğum sesin geliyor aklıma. Temas etmekten delicesine korktuğum gözlerin geliyor aklıma, baharları anımsatan yeşillikte gözlerin; ve onları göremeyeceğim. Sensizliğim geliyor aklıma ve asla seninle olamayacağım. Sonra ben gidiyorum aklımdan. Ben, beni terk ediyorum ve ne yaptığı bilinmez bir adam oluyorum. Çaresiz, kimsesiz, yorgun, bitkin, bıkkın.
Risale-i Nur'da geçen bölüm:
Şualar / 11.Şua / Meyve Risalesi /
11.Şua 4.mesele
Yine Gençlik Rehberi’nde izahı var. Bir zaman bana hizmet eden kardeşlerim tarafından sual edildi ki:
“Küre-i arzı herc ü merce getiren ve İslâm mukadderatıyla alâkadar olan bu dehşetli Harb-i Umumî’den elli gündür (şimdi yedi seneden geçti aynı hal) hiç
Yaprak Dökümü
"Çocuklarınız var, paranız yok değil mi? Evlatlarınız âhir ömrünüzde size bir feci yaprak dökümü manzarası seyrettirmekten gayri saadet vermezler." Bu cümleyle başlar Yaprak Dökümü..
Hayatta en çok önemsediği şeylerden biri ahlak diğeri dürüstlük olan Ali Rıza bey eşi Hayriye Hanım, kızları Leyla, Necla ve Fikret, oğlu Şevket ile