anılar adası.
Vapurdayız, martılar simitlerin peşindeyken gözlerim, gözlerinin üzerinde. Adaya ilk inişimizde oturup yemek yerken peşimizde yine martılar. Sonra ben bisikletle peşindeyim, çeviriyorum pedalları, yetişemiyorum yokuş çok. Çay bahçesindeyiz, manzaramız nasıl da güzel, sen nasıl da güzelsin. Ve yolumuza katırlarla devam ederiz, oysa ne komik bir anı. Ve sana dair her anıda, acı veren bir şey var.
Kalinikhta
Kalinikhta
Yanıma baktım kimseler yok. Az önce çevrem insanla doluydu. Köpekler havlıyor, ağaçlar hışırdıyordu. Bir ırmak akıyordu kulağımın dibinden. Ağaçlar suları yıkıyordu. Hayvanlar insanları öpüyordu. Köpekler konuşuyor, insanlar havlıyordu. Gökyüzü sarıydı.
Birisi: "Canımsın," diyordu, "Canımsın, ağacımsın, ırmağımsın;