Yaşlılık gençlikten daha nitelikli, hatta onun kadar nitelikli bir eğitmen değildir, çünkü kazandığından daha fazlasını kaybetmiştir. En bilge kişinin mutlak değeri olan bir şeyi yaşayarak öğrenip öğrenmediği kuşkuludur. Gerçekte yaşlıların gençlere verebileceği çok önemli öğütleri yoktur, sınırlıdır kendi deneyimleri ve yaşamları özel gerekçelerden kaynaklandığına inandıkları ağır başarısızlıklarla doludur. Belki de hâlâ biraz inanmaktadırlar deneyimlerini gizleyebileceklerine... Hem yalnızca daha az gençtirler eskisine göre. Yaklaşık otuz yıldır bu gezegende yaşıyorum, henüz duyamadım büyüklerimin vereceği değerli ya da gerçek bir öğüdün ilk hecesini bile. Hiçbir şey söylemediler şimdiye dek ve olasılıkla söyleyemezler yararlı bir şey de. Yaşam budur işte, tarafımca büyük kısmı sınanmamış bir deney, ne var ki yarar sağlamıyor başkalarının denemeleri de. Eğer değerli bulduğum bir deneyime sahipsem, eminim bunu akıl hocalarımdan öğrenmediğimden.
Baktığım her şeyin tek sahibiyim,
Bu benim hakkım, karşı gelmeyin
Aklın tüm yetileri sabah olduğunda uyanır.
“Kendini her gün tamamen yenile ve bunu devamlı, sonsuza kadar tekrarla ”
Çocuklar, ki onlar yaşamı oynarlar, yaşamın gerçek yasasını ve bağıntılarını yetişkinlerden, yani yaşamı yakışık alır bir şekilde yaşamakta başarısız olan, ancak deneyimleri, başka deyişle başarısızlıkları sayesinde daha akıllı olduklarını düşünenlerden daha açık bir biçimde sezinler.
Sayfa 54 - notos kitap
bir insan, bir şeyleri kendi haline bırakmaya gücünün ve zamanının yettiği oranda zengindir.
Sayfa 42 - notos kitap
İçimizdeki yaşam nehirdeki su gibidir.
Daha önce hiç olmadığı kadar yükselebilir ve sıcaktan kavrulan çorak topraklara sel olup akabilir.
Sayfa 64 - notos kitap
Zaman yalnızca içinde balık tuttuğum bir akarsu. Suyundan içerim ve içerken kumlu dibini görüp anlarım ne kadar sığ olduğunu. Cılız akıntısı kayıp gider ama kalır sonsuzluğu. Ah, daha derinden içebilsem! Gökyüzünde bir balığım ben, altımda çakıl gibi yıldızlar... Tekini bile saymaya yetmez muhasebem. Alfabenin ilk harfini bile bilmem. Doğduğum günkü kadar bilge olamadığıma üzülürüm her dem.
Sayfa 55 - notos kitap
"Çalışan insan o kadar meşgul ki, gün geçtikçe içinde yaşadığı ortama daha bir yabancılaşıyor, ötekilerle insanca ilişkilerini devam ettirmeye gücü yetmiyor. Yoksa pazarda emeğinin değeri düşüyor. Bir makine gibi yalnızca ve durmaksızın çalışıyor. Çalışırken öyle çok kullanmak zorunda kalıyor ki bilgisini, gelişmesi için gerekli olsa da, nasıl aklına gelebilir bilgisizliği?"
