Ailede çocuk neyse toplumda halk odur, özellikle de Ortaçağ'da. Halk bu ilksel cehalet, manevi ve entelektüel gelişmemişlik düzeyinde kaldıkça, çocuk hakkında söylenen onun hakkında da söylenebilir:
"Bu çağ acımasızdır."
Fakat bütün utanç, delilik ve terk edilmişliğinin içinde bile, ona öyle geliyordu ki, eğer dünyada sevebileceği ve sevilebileceği bir kişi, bir şey olsaydı, kendini daha az utanılacak biri, daha az deli ve saha az terk edilmiş hissedecekti.