Tam tersi değil mi?
İnsan resimlerde, gerçek hayatta olduğundan çok daha çabuk yaşlanıyor.
Onu saatler boyu karış karış seyrettim ve algılayabildiğim tek hayat belirtisi, suyun üzerindeki bulutlar gibi alnından geçmekte olan rüyaların gölgeleri oldu.
Onun için dünya, hayatın insanın aklına estiği gibi sürdürülmesine yarayan,kurgulu kocaman bir oyuncağa benziyordu.
Gerçek anılar, belleğin hayaletleri gibi görünüyorlardı bana, sahte olanlar ise gerçekleri bozacak kadar inandırıcıydılar.
Dünyada buradan daha güzel bir ülke olamaz, diyordu, “ama bedava bir bardak su verecek kimseyi bulana kadar insan susuzluktan ölebilir.
Zamanın, yalnızca kendi hayatında değil, dünyada da böylesine yıkıma neden olabileceğine inanmak zor geliyordu ona.