Bu iftirâkı, bunun telhi-i lezizini siz
tehayyül etmeğe bilmem ki muktedir-misiniz?
Şu nazlı tıfl ı semâvî kadar melûl olsa...
Melali çehre-i eşyâye pek yaraşdırırım.
Menâzırımda hazin bir hayâl araşdırınm.
Denir ki hüzn ile rûhumda bir karâbet var;
pek âşikâre, bu bir hastalık; fakat ne zarar!
Hayâtı bence teessürdür eyliyen isbât,
taayyün eyliyemez nevm içinde reng-i hayât.
hep karanlık... Bu talâtum'geh-i bârân u zalâm
ediyor kalbe karanlık, acı şeyler ilhâm:
Sanki dünyâ batacak, sanki kıyamet... Heyhat,
böyle hep korkulu rûyâ doludur hâb-ı hayât!
İlerledikçe o, kalbimde artıyor halecân;
ilerledikçe o, rûhum gidib izinde arar
medid bir hicrân.
Muvâfık mevqiin hüzniyle hâli:
Biraz solgun, biraz mahmûr-i sevdâ;
düşen yaprakların râz-ı melâli
nümâyân cebhe i safında gûyâ;
nümâyân cebhe-i safında hulyâ.
Ne zaman zerd ü muhtazır Eylül
etse giryân bulutlariyle hülûl
ağlatır yâdımı bu şiğri melûl
Vaz’-ı meâl|perverin eş’ârdan güzel;
şâir değil, fakat ne kadar şâirânesin!
Sâfiyyet i muhabbete ezhârdan güzel
bir nişânesin.
Lâkin sorun şu penceresinden bakanlara
gâh-ı tehayyülün,
onlarca aynıdır bu bürûdetli manzara,
bir sine i semende gülen bir beyaz gülün.
Ey şîr -i teri sîne-i pür|zahm-ı hayâtın!
ey yara dolu göğsündeki taze süt hayatın.
bir leyi-i serâir ki bütün şûh u mülevven
güllerle, güneşlerle, emellerle müzeyyen!
bir gecelik büyü ki bütün neşelerle renklendi
güllerle, güneşlerle, emellerle bezendi