Zamanı zamana bırakmak gerek derler ya, doğruymuş.
Hiç kimse kendi ülkesinde sultan değildir, herkezin, yaşadığı ortamda kusurları göze batar, kimse kendini kusursuz gösteremez.
Hayal, gerçeği gözardı etmez.
Cübbeyle papaz olunması ama papazlığa katkısı olur.
Hava, daha şimdiden değişmeye başlamıştır. Bayağılık yerini zariflik özentisine bırakıyor.
Fazlasıyla yapmacık olan gerçek, artık kendini benimsetmeyi başaramadığı için, düşsel gelip, iktidara oturacaktır. Çevrim, alışılmış çevrimdir.
Zaten deliler deli değildir. İşitmek istemediklerimizi bize söylemeye çalışırlar. Biz de onları deliğe tıkarız.
Gelecek, geçmişte okunur.
İleri doğru atılım demek, herşeyden önce eskiden bırakmış olduğu izleri değerlendirmek demektir.
...aradan zaman geçtikten sonra bakmak, her zaman için, haksızlıktır. Gençliğimizden ne kalır ki geriye? Bir kaç gönül yarası, birkaç düşkırıklığı ve sonsuza dek canlı kalmasını arzuladığımız, doymak bilmeyen yaşama oburluğu.