Insanoğlu bu dünyanın kanser mikrobuydu ve insanlar çoğaldıkça dünya ölüyordu.
Zaman insanın sınırlarını belirler. Zamanda Tanrı gibidir. Çünkü yaratılmamıştır Ezeli ve ebedidir. Varoluşun kaynağı aynı zamanda yok oluşunun nedenidir .Her şey zamanla var olur, yaşar ve ölür. Yaşamın bile sınırları bu dünyanın içindeyken, zaman tüm evrene hakimdir ama tüm bunları düşündüğümde bile acaba bilinç olmasaydı, var olan her şeyin bir anlamı olur muydu?
Kaosta da bir düzen vardır . Bu düzeni meydana getiren başlangıçlar değil, istikrardır .Bir eylem kaostan meydana gelse bile zamanla bir düzeni oluşturur.
Şans yetenekli ama özgüveni olmayan insanların amansızca mücadelesi sonucu elde ettikleri başarıyı, umutsuzluklarını haklı çıkarmak için, uydurdukları batıl bir inançtır . Ya da beceriksiz insanların başkalarının başarılarını gölgelemek için ürettikleri boş bir sözden ibarettir.
Kuşlar uçmak için kanatlarını,balıklar yüzmek için yüzgeçlerini kullanıyorlar. Yüzgeçlerin olmadan balık gibi yüzebiliyorken,neden kanatların olmadan kuşlar gibi uçamayasın ki?
Sırtından geçmişini atıp,kendisini bekleyen geleceğe daha hızlı, daha enerjik, daha özgüvenli ve daha sevinçli yürüyemiyor insan. Hep o anda kalıyor, hep ona o zamanda. Unuttum demekle de olmuyor, unutulmuyor .Unutuyorum dediği anda da hatırlatıyor bir şeyler kadim geçmişini, suratına tükürür gibi aşağılık bir ifadeyle . Kocaman dev gibiyken nokta gibi kalıyorsun. Nokta koymayı becerdim derken akıyor gözündeki bir damla yaş ,düşüyor kederlerinin sonuna ve bakıyorsun ki koyduğun nokta değil ,sadece virgül. Üç nokta ile seni bekleyen kederli gecelere kapatmadığın gözlerinle ölümü bekleyen idam mahkumu çaresizliğiyle hayatına devam edeceğini ve sabah kalktığında yine yüzünde o sahte, o anlamsız ve saçma sapan gülücükle uyanacağını biliyorsun.
