Mona Roza (@mona___rozaaa) 1000Kitap'ta

Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla... ..ama... ben.. ruhsal olarak korkunç bir durumdayım. Er ya da geç herkes pes eder... Herkes en azından bir parça delirir.. Güvenin şartı samimiyettir,kayıtsız şartsız samimiyet. -Amok'un ne olduğunu biliyor musunuz? -Amok mu?... Sanırım hatırlıyorum... Malezyalılarda görülen bir tür sarhoşluk.. -Bu sarhoşluktan daha fazla bir şey... Bu delilik, bir tür insan kudurması... ölümcül, anlamsız bir saplantının krize dönüşme hâli, bunu başka bir alkol zehirlenmesiyle kıyaslayamazsınız... İnsan her şeyini kaybettiğinde, elinde kalan son şey için umutsuzca savaşır. Bir Amok koşucusuysanız uzun süre cezasız kalamazsınız, eninde sonunda sizi yere sererler ve umarım benimki de yakındır. Şiddetle tavsiye ederim

AmokStefan Zweig · Qanun Neşriyat · 2018111,3bin okunma

Mona Roza

@mona___rozaaa

14 Nisan 13:42

Kitap Alıntısı

Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla...

Reklam

Mona Roza

@mona___rozaaa

13 Nisan 21:42

Kitap Alıntısı

Varlığımdan bile haberdar olmadığını en kötümser ruh halimde, kendimi en değersiz bulduğum anlarda bile hesaba katmamıştım . Bugün bunu anlıyorum elbette- ah,bana bunu da anlamayı öğrettin! -.

Mona Roza

@mona___rozaaa

13 Nisan 21:32

Kitap Alıntısı

Saatlere söz geçmiyordu; sövgülerle,ricalarla ,altınla kışkırtılamıyor dairesel turlarını miskin miskin atıyorlardı.

Mona Roza

@mona___rozaaa

13 Nisan 21:22

Je vais mourir, oh ne me plaignez pas' (yakında öleceğim bana acımayın)

Mona Roza

@mona___rozaaa

13 Nisan 14:14

68 syf.

· Kitabı okudu

Puan vermedi

Sözlerim korkutmasın seni; bir ölü hiçbir şey istemez artık, ne aşk ister, ne merhamet ne de teselli. Senden önceki hayatım, hafızamın derinliklerinde kalmış bulanık ve muğlak bir şey; yüreğime artık yabancı ,örümcek ağları ile kaplı tozlu nesneler ve insanlarla dolu bir mahzendi sadece. Ama ne anlamı var ki bir tabutun üstündeki çiçeklerin? Ve insanlar arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yok . Varlığımdan bile haberdar olmadığını en kötümser ruh halimde, kendimi en değersiz bulduğum anlarda bile hesaba katmamıştım . Bugün bunu anlıyorum elbette- ah,bana bunu da anlamayı öğrettin! -. Ve senin içinde beni sana hatırlatan hiçbir şey olmadığını, senin hayatından benimkine bir örümcek iplikçiği kadar incecik bir hatıranın bile uzanmadığını gösteren o bakışın karşısındaki uyanışım,benim gerçekliğin uçurumuna ilk yuvarlanışım,kaderimi ilk sezişim oldu. Ah ,bir insanın utancı bakışlarla çağırmıha gerilir orada ,kelimelerle kırbaçlanır! -Sadece sen, sadece sen beni unuttun, sadece sen beni asla tanımadın. .....