Keşkeee hayatımız renklenirdi az da olsa ^^
Dirilen bir mumya, hem bir madalyonla.
Keşke, harika bir atraksiyon olabilirdi!
Beyoğlu Kabusları ve Diğer ÖykülerGiovanni Scognamillo (Jean Gennaro) · Okuyan Us Yayınları · 200111 okunma
Bazı insanlarla anlaşmamız için konuşmaya gerek yok ^^
Kim vermişti kararı? Kendisi mi?
Bilmiyordu, sanki alınan verilen bir karar yokmuş gibi, sanki konuşmadan, tartışmadan sözünü bile etmeden anlaşmışlardı.
Seni nasıl severim? İzin ver açıklayayım.
Ruhumun, varlığımın erişebileceği derinliklere, yükselen, uçlara kadar severim.
Her olağan günün her dakikasında, mum ışığında, karanlıkta severim seni.
Özgürce severim seni, özgürlüğe susamış insan gibi.
İçimdeki ateşin büyük ihtirasıyla severim seni, unuttuğumu, kaybettiğimi sandığın bin sevgi ile, soluğumla, gözyaşlarımla, gülümseyişimle.
Ölünce de seni daha çok seveceğim.
"Temiz bir uyku çekmeye bak, yarın...
Başka bir gündür."
"Gülünce ne kadar şirin olduğunu bilemezsin. Ya o gözlerinin içi..."
Şöyle bir an yaşamak için her şeyimi verirdim ^^
Ekipleri çoğaltıp altı gün boyunca aralıksız toprağı kazdılar, sonunda kocaman bir mezarın eşiğine vardılar.
Karşılarında geçmişe açılan bir kapı ve kapının, yanında mezar nöbetçisi köpek başlı Tanrı Anubis'in heykeli yükseliyordu.
Ay ışığında deniz çöl kadar esrarengiz, yabancı ve sonsuz görünüyordu...
İmkân olsaydı gece gündüz orada kalır rüzgârın, dalgaların sesiyle avunurdu.