"...Osmanlı'da en büyük değişim Batı ile ilişkilerin soğuduğu bir zamana, Sultan Abdulhamid dönemine rastlar. Sultan, siyasi tartışmaları önlemiş, fakat diğer alanları serbest bırakmıştır, çünkü sosyal, entellektüel değişmenin ihtiyacını kabul etmiştir. Onun İslamcılığının ana amacı politik, kültürel savunma idi. Yeni Türk Edebiyatı, bu olayların etkisinde onun zamanında gelişmiştir. Sultan Abdulhamid döneminde, bilhassa 1880'den sonra, siyaset ve hürriyetten söz edilmediği sürece her yayın serbest bırakılmıştır. İşte bu dönemde ayrım ve seçim gözetmeksizin Batı'nın birçok edebi eseri tercüme edilmiş, Servet-i Fünun dergisi (1891-1944) yayımlanmış, Edebiyat-ı Cedide, Fecr-i Ati cereyanları oluşmuştur."