Gün ışığıyla beraber kilise vitraylarından yansıyan renkler, bar tezgahının üzerinde oynaşırken diz çöküp dua mı etmeliyim, yoksa dans mı etmeliyim bilemedim.
Her kız çocuğu gibi biraz ''babacı'' olduğumdan mıdır bilmem, adını gördüğümde hiç düşünmeden attım kitabı okuma listeme. Ve pişman da olmadım. Detayı bol ama bir o kadar da kusursuz bir anlatımı var. Umut, hüzün, buruk bir yürek.. Abilene ile yaprak gibi oradan oraya sürükleneceksiniz.. Hikayenin sonu mu? Biraz kırık dökük, eksik ama mutlu..