Küstürmeyin insanları hayata. Sonra her şeyden vazgeçiyorlar. Yaşamaktan, güzel olan her şeyden. Bir odada yalnızlığı; bir dağ başında kalmayı, bir adada mahsur kalmayı, nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar. Küstürmeyin işte bazı insanları..
Ben yalnız bir insanım. Rahat ve sıcak sohbetlere alışık değilim.
“Hani derler ya ben sensiz yaşayamam diye, İşte ben onlardan değilim, Ben sensiz de yaşarım; Ama seninle bir başka yaşarım.”
“Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşamayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek..”
