Sen, Cenab-ı Rabbülaleminden daha mı iyi bilirsin? O, ne yaparsa güzel yapar.
...çık bakalım, öte git bakalım aklımdan...
Gökten ne yağdı da yer kabul etmedi?
"..Tokluk, hayatı düşündürür. Toklukla birlikte hayatla olan bağlar artar, kavileşir. Tokluk, bir gavur şeydir. İyi bir gavurluktur tokluk. Kini azaltır, hoşgörürlüğü arttırır."
Köylü milletinin ikramı, acıkana yumurta, müjdeciye tavuk, şimdi elin oğlu kurbana horoz adıyor.
Sayfa 101Kitabı okudu
İşsiz güçsüz köy erkekleri, güneş vurmuş duvar diplerine üçer beşer çömelmişler, gevezeliğe tutuşmuşlardı.
Sayfa 89Kitabı okudu
Her işin ivazsız olanı güzeldir. Huzur ve mutluluk ivazsızlıktan doğar
Sayfa 86Kitabı okudu
Saman artığı atarak yeri kurulayan oğluna:
Çabuk, dedi. Gönülsüz köpeğin davar gittiği gibi iş görme.
Sayfa 72Kitabı okudu
Türkler şamar manyağı olurdu
Allah acı bir tokat olmalı. Her kim ki kötü bir amel peşinde, indirmeli şamarı.
Sayfa 61Kitabı okudu
Her köy büyük bir hapishane, her ev kapısı kilitli koğuşa benziyordu.
Sayfa 59Kitabı okudu
Geride arayacağı, özlemini çekeceği bir şey kalmamıştı.
Sayfa 47Kitabı okudu
Yaş ilerliyor beden kuvvetten düşüyor, fakat, yük bir türlü eksilmiyordu.
Sayfa 31Kitabı okudu
Oğlum ibraam it kapıda zabın gerek demiş büyükler.
Sayfa 12Kitabı okudu
Gözü kör olsun yokluğun. Yokluk bel kırar, adamı insanlıktan cüda eder.
Sayfa 12Kitabı okudu
at yedi günde, it yediği günde…
Sayfa 85Kitabı okuyor
