Her anının içine siyah boyanın damladığını hayal edin. Gri olmayan hiçbir şey hayatta kalamaz.
Sevgiyle uzatılmış bir eli reddetmek ne kadarda kolaydı. Hayatın boyunca en az on defa öğrenip unuttuğum bir dersti bu.
Bir çocuğun ölümü tek bir olaydır ama anısı insanın tüm hayatını kaplar, hatta onu tanımadan önceki hayat dilimlerini de..
Bir evin bir bedeni, bir ruhu olabilir mi? Bizimki yüzlerce yılın yağmurundan ve güneşinden sonra boynunu bükmüş, yorgun düşmüştü, ama sıra içinde oturan nere kol kanat gelmeye gelince ondan iyisi bulunmazdı.
Eli kalbinin üzerinde kaygan taşlarda kıvrıldı, ileri doğru titreyerek uzandı ve sonra gözlerinde her şeyle vedalaşan bir bakışla çamurlu suların içine düştü.
Acaba o anda neler düşünüyordu? Bunu kesin olarak bilemem; yalnız kendimi onun yerine koyduğumda tek hissettiğim şey suyun içine gömüldükçe bütün acılarımın geçmesi oluyor.
Çocukluğunu koşarak yaşamak yerine parmak uçlarında yürüyerek yaşamayı öğrenmişti
Bazen umudun doğada ayrıca var olmadığını, onun daha doğduğumuz anda buhar gibi içimize yayıldığını düşünürüm.
İnsanlar ne kadar kolay unutuyor,
Belki de unutmak Allahın bir lütfudur..Düşünsene
Ölüm her şeye rağmen bizleri sonunda özel biri yapabilir.
Eric cohen
Kendimi sonsuz bir denizin ortasında tek başıma hissediyordum, bir daha asla Ankara’ya dönemeyecektim.