Akşam Güneşi
Hayatım temsili bir yenilgi gösterisidir
Okulu seven çocuklara bıkkınlık getiren
Yağmurda yalnız kalır, seyircisi yoktur
Onun için yaşamak alelade bir lükstür
Rüzgara karşı kalem oynatır hayatım
Damla damla buyur beyninde bir gül
Bir şiirdir ve hiç de kötü değildir
Dizeleri birbirine iteleyerek geçer
Sararmış bir devrimci fotoğrafıdır hayatım
Genelevi bulamayan yeniyetmeye benzer
Yalnızlığı yalnızlıktır ve çok sıradandır
Her hafta sonu annesini görmeye gider
Kartpostal görüntüleri ile intihar eder
Donar kalır bir aynada eli yüzü çıplak
Altıncı filo gibi bir şeydir, isyanlar bastırır
Yasaktır elini koynuna sokmak yasaktır
Sonuçta bir hayattır, naftalinler kullanır
Parası çıkmazsa gider sakal bıyık bırakır
Sevgilisi yoktur ve artık sevgiside yoktur
Radyoda söylenmeyen bir ölüm sessizce kepenklerini kapatır...
/ 
Ahmet Erhan
Çocuk duası gibi yaşadık. Büyük isteklerimiz olmadı hiçbir zaman. Biraz sevgi, yeterince saygı, bir tutam mavi, bir salkım leylak, kuşlar, ağaçlar, tebessüm eden yüzler ve okunmayı bekleyen kitaplar...
Çok mu?
bir kuş uçuyor içimde
hüzün kuşu koydum adını.
kalbimden başka gidecek bir yeri yok.
inatla yaşamaya çalışıyor
yaralı kanatları
kırık
bir kuş uçuyor içimde
hüzün kuşu koydum adını.
kalbimden başka gidecek bir yeri yok.
inatla yaşamaya çalışıyor
yaralı kanatları
kırık dökük kalbi ile
Ey Göçebem !
Yakarım o vakit bende bir sigara,kadehime de seni doldurup.
Sevinçten yapma tütün kağıdına sarıp bütün şiirlerini kokunu.
Çekerim içime seni derin derin.
Beklerim seni sen gelirsin diye yürüdüğün yolun bütün sokak başlarında.
Gönlümün ruhuma açılan bütün kapılarında.
Halenden yansıyan bütün denizlerinde.
Beklerim seni sen gelirsin diye.
Sabahsızca gecelerde.
Zamansızca günlerde.
Hüzün ve sevinç yağmurları çiselerken yüreğime.
Beklerim, çıplak ayak yürürken kumsallarda
Kurak, çatlamış, kurumuş topraklarıma bahar gelene kadar.
Beklerim seni sen gelirsin diye.
BİR GÖNLÜN KAFESİNE SIĞMAYAN HİKAYE
Gecenin en zifiri -ruhların en çıplak olduğu bir Kilikya gecesiydi.
Akdeniz tuz kokan gözleri ile karanlığın içinden Toros Dağlarına bakıyordu.
Toros dağları şehrin kadehlerine kamburundaki keskin ayazı dolduruyordu.
Mezesi yoktu o gecenin.
Kadehler konuşuyor,ruhlar şiir olup geziniyordu cadde sokak.
Gecenin en mor saatleriydi.
Gözlerde uykunun
Sen gelirsin diye yollarınına begonviller kanaviçeler ve manolyalar ekeceğim.
Sevinçlerimi tebessüm diye kolye yapıp yapraklarına asacağım.
Gelirsin diye mor papatyalardan bir köy evi inşa edeceğim sana.
Çatısına beyaz gecelerden çalıntı kiremitler döşeyeceğim.
Bahçesine mutluluk,keyif,huzur, dinginlik ve birazda sen ekeceğim.
Kibri nefreti, kötü
İstemeden Dudak Misafiri Oldum
Ve senin beni öpmenle
Tüm sokak tabelalarının ismi değişirdi!
Sabahlar bizim evden aydınlanmaya başlar,
Komşular yine de güneşi överdi.
Halatları kopuk atlar dolaşırdı içimizde.
Bir patikadan diğerine aşıklar taşınırdı.
Sonra söküklerini diktiğim ormanlara
Çıplak ayaklarımız karışırdı.
Bir yaprak ardımızdan koşarken
Bir kozalak ağacına küserdi.
Bağcıkları sökülmüş ayrılıklardan
Payımıza taze öpüşmekler düşerdi!
Sen boynuma çıkardın
Ben gözlerine inerdim.
Tüm boşlukları eşitlerdik tavansız sokakların!
Başım göğsünde dağılırken,
Sen göğe bakardın!
Bir kuş geçer de üstümüzden
Sırf göremem diye
Sırtını toprağa serip,
Beni üstüne çekerdin.. 
İstemeden Dudak Misafiri Oldum