“Türk doğmuş olmak, Türk ismini taşımak kâfi değildir. Türk gibi yaşamak lazımdır.”
Sevginin kırbacı ayrılıktır.
Bizim için önemli olan önce vatandır. Şiiri, vatanımızdan ve milletimizden daha çok sevemeyiz.
Biz uzağız birbirimize başlarken sevgi yollarına
Fakat sevgi atlarına binerken
Nazar değmesin diye boncuk astık
Sevgi kuşları er geç konacak savaşkan atlarımıza
Umut ağaçlarından.
Acaba, bir coşkun karnaval gecesinin yanlış ve davetsiz misafiri miyim?
“Argo, yaralı bir vicdanın sesi, uydurma dil, hafızasını kaybeden bir neslin. Argo, her ülkenin, uydurma dil, ülkesizlerin!”
Ah Türkiyem! Ah Anadolumuz! Cahilinden ayrı, okumuş- yazmışından ayrı kahır çeken çileli memleketim.
Türkçe, bizim ses bayrağımızdır.
" Sevginin kırbacı ayrılıktır!"
Ah aşkı ve sevgiyi sokak yosmalarının ve bıçkınlarının ayakları altında boğazlayan ve bir neslin bütün idrakini, bütün inceliğini, bütün ar duygusunu çekip koparan Batı zihniyeti! Ve ah o ruhsuz zihniyetin, mübarek Anadolu topraklarına bile yavaş yavaş uzamaya başlayan çirkin gölgesi!...