Aʼraf/48
A'râftakiler, simalarından tanıdıkları birtakım adamlara da seslenir ve şöyle derler: “Ne çokluğunuz, ne de taslamakta olduğunuz kibir size bir yarar sağladı!”
28. Yaşın adı Araf bence
28 yaş, birÇok şey için çok geçmiş gibi ama aynı zamanda geç kalmadan da bağlanabilecek bi taşmış gibi
"İnsan çocukken bir büyük saadet ülkesinde yaşıyor, sağa sola şuursuzca koşturup neşeyle kişniyor. Sonra büyüyor, büyüdükçe salaklaşıyor, salaklaştıkça unutuyor. O mesut diyarı bir nevi ölüyor. Çocuklukla yaşlılık arasındaki dönem araf misali; kitabesi ağır mesailerle, küçük hesaplarla, kesif mutsuzluklarla yazılan bir mezar taşının gölgesinde azap gibi boktan hayatlar. Yetişkinler zombilere benziyor..."
Bilmiyorum Diyebilmek!..
İlimde çok önemli bir husus vardır ki, o konuda özellikle Rabbani âlimler çok hassas davranırlar. İlimde derinleşmemiş kimselerin o konuda fazla endişeleri olmaz. Bu önemli husus şudur; bilmediği bir konu sorulduğunda “bilmiyorum” demesidir. İşte bu husus, Rabbani âlimlerle, Rabbani olmayanları birbirinden ayıran en önemli özelliktir. İbn-i Kayyim (rahimehullah) şöyle demektedir: “Allah-u Teâlâ, adına hükümde ve fetva vermede, ilimsiz konuşmayı büyük haramlardan kılmıştır. Hatta haramların en büyüğü mertebesine koymuştur. Allah (cc) şöyle buyurur:
De ki: Rabbim ancak açık ve gizli kötülükleri, günahı ve haksız yeresınırı aşmayı, hakkında hiçbir delil indirmediği bir şeyi, Allah’a ortak koşmanızı ve Allah (cc) hakkında bilmediğiniz şeyleri söylemenizi haram kılmıştır." (A’raf, 33)
Allah (cc) haramları dört mertebede kıldı. En basitinden başlayıp, “açık ve gizli kötülükleri” birinci sıraya koydu. Daha sonra daha şiddetli haram olan, “haksız yere haddi aşmayı” ikinci sıraya koydu. Sonra ikisinden daha şiddetli haram olan, “Allah’a ortak koşmayı” üçüncü sıraya koydu. Sonra hepsinden en büyük haram olan, “Allah hakkında bilmediğimiz şeyleri söylemeyi” dördüncü sıraya koydu.
Pınar Yayıncılık
Katman: 1.2
Bu platformda paylaşmış olduğum, genelde kendime ait olan, bazılarını oradan buradan aldığım iletilerime baştan sona kadar bi' göz attım. Üç sene öncesinden bugüne kadar geldiğimde ne kadar değiştiğimi fark ettim. Üslubum bile değişmişti. Üç sene öncesine baktığımda kendimi bir kalıba sokmaya çalıştığımı fark ettim. Ki, o zamanlar da aslında farkındaydım. Şimdiyse bu pek de umurumda değil. Elbette ki bazı etik, ahlak kuralları çerçevesinde ilerlemeye devam edeceğim. Gösterebildiğim kadar saygı göstermeye, saygı duymaya devam edeceğim. Ama daha çok benmişim gibi davranacağım. Çünkü günün sonunda kimsenin umurunda olmadığımı, olmadığımızı daha iyi idrak edebiliyorum. Ve benim hakkımda ya da sizin hakkınızda el-alemin ne düşündüğünün zerre kadar bi' değeri olmadığını daha iyi benimseyebiliyorum. Ama değişmeyen bir tek şey vardı. Araf okyanusunda kayboluşum. Ve ne hikmettir ki, bir türlü kıyıya ulaşamayışım. Boşluğu kendimle doldurmak yerine; ya benim dışımda biriyle ya da başka bir şeyle doldurmaya çalışmakta ısrar etmem, değişmeyen tek şeydi. Her neyse sözün özü... Sözün falan yok.
“Araf dedin de, çoktan oradayım zaten. Yoksa sen burayı cennet mi sanıyordun ?”
Kim gözünü hakikaten biraz kaydırırsa şeytana da kendi üzerinde etkili olma fırsatı vermiş olur.
"Her kim Rahmanın zikrini görmezden gelirse biz ona bir şeytan musallat ederiz. Artık o, onun ayrılmaz dostudur."Zuhruf 43/36)
Ancak iyiler böyle değildir. Cenâb-ı Hak müttakilerle ilgili olarak şöyle buyurdu:
Eger şeytanlardan bir güruh Allah'tan korkan kimselere dokunup dalgınlığa sevk etmek isterse vesvese verirlerse, zikri/bilgiyi yâd ederler, durup düşünüp tekrar bilinçlenirler.
Bir de bakmışsın basiret sahibi insanın o keskin bakışı geri dönmüştür."Araf 7/201)
Sayfa 68Kitabı okuyor
Kur’an okunduğu zaman onu dinleyin ve sessiz durun ki rahmete nâil olasınız.
﴾Araf-204﴿
Bir kadın intikam almaya karar verirse iki mezar kazarmış.
Sayfa 14Kitabı okudu
Gök sizin davranışlarınızın başlangıcıdır, ama bütün davranışlarınızın değil.
Böyle bile olsa, iyiyi kötüden ayırasınız diye size bir ışık, bir irade verilmiştir.
Dünya kördür. Senin de oradan geldiğin belli.
Siz canlılar, her şeyin sebebini gökte buluyorsunuz. Sanki onun her şeyi kendisiyle beraber sürükleyip götürmesi mutlaka lazımmış gibi.
Eğer böyle olsaydı istemek yetinizden eser kalmazdı.
Ey gökyüzüne uçmak için yaratılan insan, niçin düşüyorsun en ufak bir rüzgarda?
"Kolaylık göster, affa sarıl, iyiliği tavsiye et, cahillerden de yüz çevir." (Araf, 7/199.)