Nazım Hikmet “Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?” demiştir “Saman Sarısı” şiirinde… Peki Abidin Dino "Mutluluğun resmini" yapmış mıdır?
Bir tarafta kalemiyle ün yapan Nazım Hikmet Ran, diğer tarafta fırçasıyla resimleriyle nam salan Abidin Dino. Ortak özellikleri varlıklı aileden gelmelerine rağmen ezilen sömürülen halktan
Biraz uzun :)
Dışarıda insan kıyamet. Ne çok selfie çeken insan var. Yaşlılar var. El ele tutuşup gezen mutlu insanlar var. Çok fazla Arap var. Elleri cebinde ayrı ayrı yürüyenler var. Mutlu evliler var. Yaraları derinleşenler var. Parklarda çocuklar var. Zayıflamak için koşan kadınlar var. Fularlı entel danteller var. Parfümü ucuz olanlar var. Kokusundan zengin olduğunu anladığınız insanlar var. Dilenenler var. Martılara ekmek atan garsonlar var. Balık tutan emekliler, kavga eden aşıklar var. Köpeğini dolaştırmaya çıkanlar var. Upuzun otobüs kuyrukları var. Denize uzun uzun dolanlar var. Bankalarda pinekleyenler var. Terleyenler var. Modanın kokoş teyzeleri var. Mavi mor ortancalar var. Bangır bangır müzik dinleyenler var. Yağmurlu havada güneş gözlüğü takanlar var. Ağlayanlar var. Yan yana olup da birbirine çok uzak insanlar var. Arafta sıkışık kalmışlar var. Samimiyetsiz komşular var. Yalnızlığı yüzünden okunan insanlar var. Gözlerinizi bir an yukarıya doğru çevirdiğinizde orada hayal var. Masmavi gökyüzü var. Çığlık çığlığa martı sesleri var. Ne çok yaşanmışlıklar var hayalini kurup gercekleştiremedigimiz şeyler var. Yaşanmış aşklar yarım kalmış sevgiler var aynı şehirde yıllardır birbirini görmeyenler var ne çok birbirine uzak insanlar var seneler boyu birbirini sevip tek kelime etmemiş ama birbirini en iyi tanıyan yabancı ruh eşleri var ugruna şiirler yazılmış ama bunu bilmeyen birileri var ölmek isteyecek kadar çaresiz fakat intihar edemeyecek kadar korkak insanlar var.
EN MAVİ SIRDAŞIM DENİZ
Çürümeye yüz tutmuş, merdivenleri eksik tahta iskele, ağlar, kayıklar…
Yüzü denize dönük üç baraka var. Kapıları, pencereleri, biriktirdikleri insan hikayeleri, ahları, gülerek hatırladıkları neşeli zamanları ve sırları elbette.
İncir ağaçları bir tarafta, bir tarafta hüzün.
Sessizlik. Huzura yakın bir şey.
Ne ateşler yaktım tam şuraya.
Ne
Yaşar Kemal;
"Zülfü büyük kapıdan bu romanıyla girmiştir." Diyor.
ütopik bir toplum anlayışını distopik bir toplum anlayışına nasıl dönüştüğünü Zülfü Livaneli son ada kitabında bizler için kaleme almıştır.
Son ada, dünya ile bağlantısı olmayan, haftada bir adaya uğrayan bir vapur sayesinde gazeteler ile bağlantı
Kendime Yazılar
günlerden 13 Nisan Salı.
sağ tarafta şu anda okuduğum kitaplar belirdi.. okuduğum derken, daha çok okumaya çabaladığım...
neden yazmaya zorluyorum bilmiyorum, belli ki bugün o gün değil...
yapmak istedikleri ile yaptıkları arasında sıkışıp kalmış insan oğlu (sanırım bu tamlamayı çok kullanıyorum, birden tanıdık geldi), aslında