Epiktetos Hierapolis te yaşamış azat edilen bir köle. Stoacı bir düşünür. Bu eser de onun stoacı felsefeye dair düşüncelerini barındırıyor.
İnsanın tek bir amacı vardır: Mutluluk. Peki bu mutluluk nerede var eder kendisini? Her şete sahip olma arzusunda mı hiçbir şeye sahip olmamayı istemekte mi? Amacı ise sahip oldugumuz her şeyden arındırmak. Hem madden ve hem de manen. Bu bir sevgi, bir aidiyet, bir özlem de olabilir. Bunlardan arınmak, bırakmak gerekir. Çünkü sahip olmazsanız kaybetmezsiniz. Ve buna dair korkunuz da olmaz. Ki size ait olan şeyin kaybolup kaybolmayacağı da ayrı bir konu.
Şunu bilmek gerek:Bazı şeyler bizim kontrolümüzde bazıları ise kontrolümüz dısındadır. Yani yapabildiklerimiz ve yapamadıklarımız. Hangisinin bize ait oldugunu bilirsek kendimizi bosuna yormaz, daha mutlu oluruz. Bu aynı zamanda özgürlügü de getirir beraberinde. Çünkü özgür olmanın yoludur kendini arındırmış olmak... Buradan mutluluğun da mutsuzluğun da insana bağlı oldugu çıkarımında bulunabiliriz. O halde mutluluk bir seçimdir.
Ve Epiktetos un öğretilerinde Tanrı vurgusunu da çok görürüz. Hatta Romalı Stoacılar arasında en çok Tanrı inancı olan filozoftur. Bizler nasıl davrandığımızı derinimizde biliriz. Sadece içimizdeki sese kulak verelim. Tanrıdan gelen o sesi ne ölçüde dinlediğimizle alakalıdır. Mesela bizler nasıl davrandığımızı derinimizde biliriz. Sadece içimizdeki sese kulak vermemiz gerekir. Tanrıdan gelen o sesi ne ölçüde dinlediğimizle alakalıdır mutluluk ya da mutsuzluğumuz.
Epiktetos un felsefesini ve Stoacılığa dair kücük ama aydınlatıcı bir eser.
İyi okumalar
