“Oradaki o pis yaşantının içinde beni tek mutlu eden şey, kafamın içerisinde bir avuç bilimle bir parça hayatı canlı tutabilmek... bir çeşit ilahi mutluluktu.”
Sayfa 41Kitabı okudu
“Çünkü insanları hatırlamak için ilk önce unutmak gerek.”
Sayfa 101Kitabı okudu
“Daha da büyük, başka bir güneşten bahsediyorum. Her birimizin yüreğinde doğan güneşten. Umutlarımızın güneşinden. Düşlerimiz uyansın diye göğsümüzde uyandırdığımız güneşten.”
Sayfa 71Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“İnsanları çok sevmeyi sevmiyorum. Sevince de ölmelerinden korkuyorum.”
“Sevdiklerinden çok ölen oldu mu?”
“Çok yok. Tek bir kişi var, bana hayatın sevgisiz hiçbir anlamı olmadığını öğreten oydu.”
Sayfa 58Kitabı okudu
“Unut Zeze, bir faydası yok. Yavaş yavaş unutacak, unutacaksın, ileride hatırladığında her şey o kadar uzak gelecek ki acı duymayacaksın.”
Sayfa 33Kitabı okudu
“Ben her şeyi bilirim Zeze. Bunun için geldim. Yüreğine yerleşip seni koruyacağım. İnanmıyor musun bana?”
“Evet, inanıyorum. Bir keresinde göğsümde yaşayan bir kuşum olmuştu, dünyanın en güzel türkülerini söylerdi benimle.”
“Şimdi nerede?”
“Uçtu gitti.”
“Öyleyse beni barındıracak boş bir yerin var demektir.”
Sayfa 17Kitabı okudu
96 syf.
·
Puan vermedi
·
20 saatte okudu
“Zehirli bir neşe parlak, hızlı, canlı ateşlerle içimde alevleniyordu, çünkü uzun zamandır ilk defa gerçekten canlı olduğumu, hislerimin uyuştuğunu ama henüz ölmediğini, kayıtsızlığımın kurak zemininde tutkunun kızgın kaynaklarının hâlâ gizemli bir şekilde aktığını hissettim. Ve şimdi sihirli değnek dokunmuş gibi sıçrayıp kalbime ulaşmıştı.”
Sayfa 51Kitabı okudu
“Eğer biri birdenbire yüzüme bir silah doğrultursa, donmuş kalbim, etrafımdaki bu kişilerin kalbinin bir avuç para için attığı kadar hızla atmazdı.”
Sayfa 25Kitabı okudu
“Bir uyurgezer gibi gecenin bir yarısında ya da gün ortasında her ayrıntıyı görme netliğiyle yalnız kalbin değil, hafızanın bildiğini de görerek, kendimi herhangi bir zamanda bu büyünün altında bulabiliyorum.”
Sayfa 11Kitabı okudu
“Kitaplarımızı, hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız. Neyi sevip neden nefret edeceğimizi, kime tutunup kimden uzak duracağımızı, neye saygı duyup neyi hor göreceğimizi bilemeyeceğiz. Etiyle, kemiğiyle gerçek birer insan olmak bile bizim için o kadar zor ki... Utanıyor, ayıp kabul ediyoruz bunu. ‘Soyut insan’ olmaya can atıyoruz. “
Sayfa 136Kitabı okudu
136 syf.
·
Puan vermedi
·
27 saatte okudu
“Birini gerçekten sevmeyi gereksiz bir lüks olarak görüyordum. Tatlı bir tembellik içinde, her şeyi sanatsal yaratıcılığa bağlıyordum. Sağdan soldan, şairlerden, romancılardan aldığım hayat sahnelerini, hayalimde istediğim gibi değiştiriyordum. Her seferinde zafer benimdi ve yenilenler, bunu mecburen kabul ediyorlardı. “
Sayfa 61Kitabı okudu