Tekrar et, az kaldı
beni kimsenin sevmediği anlara
yaslanabilirsin, yaslan.
arzunun peşinde kıvrılıp uyumadan önce birazcık sev beni.
bana bir tek bu soruyu sor
"neden kendini bu kadar geç
öldürdün,,, neden ölümle bu kadar çok şakalaştın".
Sayfa 38
Vakit çok geç artık hayatı öğrenmeye
Yüreklerimiz birlikte ağlasın sabaha dek
˚ kalbin hediyelik eşya değil bırak yerinde kalsın
“Çocukluğum ufak çaplı afet bölgesi gibiydi (Her ne kadar şimdilerde ufak çaplı olduğunu düşünsem de...). Herkes korkmuş, ürkmüş, sığınacak ufacık bir yere muhtaç, daha da kötüsü yaşanmasın diye duacı... Benim en çok hatırladığım söz şudur sanırım kaldı ki ne kadar nefret edersem edeyim hiçbir insanın çocukluğunun en unutulmaz lafının bu olmasını
Tarz zannederler belki ayaklarına giydiğin farklı çorapları gören insanlar. Ama sen üşengeçliğinden çekmeceden çıkan ilk iki çorabı giydin.
Markalı gömlekler, ayakkabılar giyip saçlarını da çok havalı şekilde fönlettirip İnstagram’a attın. Tanımadığın kişilere mesaj atıp durdun. Profiline afilli şiirler iliştirdin. Ha bir de kahve dimi? Kahve
Prometheus...
Adam yazmış ve bende çok beğendim.
rivayet edilir ki
insan kılığında bir cesaret
bilinmez hala nedeni
elinde bir demet ıtır çiçeği
uzanır olympia’nın vazosuna
bu sokaklar bir parçanı taşıyor artık. içinde tarifi olmayan bir hisle dışarı atıyorsun kendini. vardığın yer hep aynı. aynı sokak, aynı sokak lambası. aynı acı. kapıların yüzüne çarpılmasına alışıksın aslında ama bu kez çok canın yandı. dedin kendine "geç git kızım, burası sana cehennem olacak. burası ev denen bir mezar oldu sana. git kızım.