Hâlâ içimde bir şey
Sanki umuda benziyor
Bana unutma diyor susuyorum
Orada uzakta bir yerde
Artık zayıflayan bir ses
Bana vazgeçme diyor
Duyuyorum....
youtu.be/kL2GwQHrVnc?si=...
Kayıp Ruhlar Şehri ~ Cassandra Clare
.
Şu çocuklar artık bir gün yüzü görebilirler mi lütfen??
Düşmüş Melekler Şehri’nin sonunda öyle bir şey yaşamıştık ki ara vermeden beşinci kitaba geçmem istek değil ihtiyaçtı. Şimdi herkesin başında bir tehlike var. Clary, Jace ve Simın yine sınanıyor. Ama en çok Clary bebeğim Jace ortalarda yoktu ve herkes
Kader denen yolu kılavuzlu
yürümek gibi. Bir şehir beliriyor uzakta üzerindeki sis ile. O sisi delen birkaç yapı. Anladım ki nerede olursan ol kayıpsın. Bir daha başında ya da bir mezar taşında. Anladım ki tutarsız tüm sözlerim. Anladım ki haklılığın bile yalan. Yalanla avutan bir bebek gibiyim. Karnım aç, bir yerlerimde sancı var. Ama ben ağzımdaki yalancılık ile susuyorum. Ağlamıyorum. Kimseyi uykusundan etmiyorum. Yeni doğmuş çığlığım. Ağzımdan düşünce yalan, uykunun en ölü yerinde başlıyor bir kargaşa, bağışlarımla. Hep aynı kaderin, tek kişilik seyircisi sahnesinde ağlayarak bir taburede sergileneniyorum. Bıktım artık, bıktım bu devinimden. Özümü kaybettiğim yalan. Bir Özüm olmadı bu Çoraklıkta. yalan her şey. Acısız bir ölümün icadını bekliyor yılgın bir adam.
•••
Eskiden, karşımdaki kim olursa olsun gurur meselesi yapar, öfkeli ya da asabi birisine denk geldiğimde hemen ben de bağırıp çağırmaya başlardım. Bu tutum benim de sinirlerimi bozuyordu.
•••
Ve artık gülümsetmiyor yüzümü kuş sesleri hiçbir insan samimi gelmiyor insanlara karşı büyük bir öfke yükseliyor kalbimin derinliklerinden mezarlıklara kaçıyorum kaçtıkça kayboluyorum bedenim diri diri toprağa gömülüyor ölüler sarıyor dört bir yanımı o an ruhum bedenimden firar ediyor gözlerimi açıyorum tavanda asılı intihar ipine dalıyor gözüm boynumda güzel dururdu düşüncesi aklımı çeliyor susuyorum sustukça usulca yaklaşıyorum ölüme doğru.