insan tehlikeye atılmayı bilmeli, diyordu. yaşamın mucizesini ancak, beklemediğimiz şeyler olup bittiğinde gerçekten anlıyoruz.
kan damlalarının bittiği yerde küvet vardı, küvetin içinde bilekleri kesilmiş bir adam. bu kim diye düşünmeye yeltendi, yapamadı. çünkü ben Lavsong'un düşünmesini hiç istemedim.
benimle konuşan her insan, gözlerini yüzüme diken her yüz bir küfür, bir hakarettir. bütün gözeneklerimden evrene yayılan o dehşeti sızdırırım. onları hissettiğimi hissettikçe dermansız kalırım.