İşitin Ey Yarenler
İşitin ey yârenler aşk bir güneşe benzer
Aşkı olmayan gönül mesel-i taşa benzer
Taş gönülde ne biter dilinde ağu tüter
Nice yumuşak söylese sözü savaşa benzer
Aşkı var gönül yanar yumşanır muma döner
Taş gönüller kararmış sarp-katı kışa benzer
Ol sultân kapısında ol hazret tapusunda
Âşıkların yıldızı her-dem çavuşa
Dil-i uşşâk yâre yâr ise ağyâre mâildir,
Ne hâletdir bu ki bülbül güle, gül hâre mâildir.
"Aşıkların gönlü sevgiliye, sevgili ise başkalarına meyleder. Bu nasıl bir haldir ki bülbül güle düşkün iken gül dikene meyleder."
[Rahmi]
Çarşafımı giyer, gözlerime sürme çekerim
Dudaklarımı tebessümle örterim potinleri giyerken.
Çarşıya giderim, aşkın sudan ucuz satıldığı
Bütün aşıkların çıkarcı bir tellal olduğu
Hepsinin durumunun birbirinden berbat olduğu
İşlerinin kesat olduğu yere
Bu kargaşa çarşısında
Ben senin anıların, aşk ve sevgin için
Enflasyon menfulasyona bakmadan
Sen sevgi dolusun diye
Bu gönlü senin ayağına altına atar, sererim
Ve kumbaramda ne varsa dökerim
Çarşının Arnavut kaldırımları ardında
Aşkın onurunu kurtarırım.
(Fars edebiyatı)
DİN VE MİLLET SORAR İSEN
Din ve millet sorar isen, aşıklara din ne hacet,
Aşık kişi harap olur;bilmez ne din, ne diyanet.
Aşıkların gönlü, gözü, maşuk tepe gitmiş olur,
Ayrık surette ne kalır, nice kılısar zühd ü taat.
Taat kılan uçmak için, din tamu için,
O ikiden fariğ olur, neye benzer bu işaret.
Her kim dost sever ise, dosttan yana gitmek gerek,