Bak o zaman resmime
"Sözcükler düşünceleri doğururken ölürler" diye yazar ünlü arazbilimci Lew Wigotski. Bununla, düşünce ve dilin birbirini aştığını ima eder. "Düşünce sözcükleri giyer giymez ölür" diye iddia eden Schopenhauer'la aynı çizgidedir. Sözcükler yalnızca tecrübelerimize gönderme yapar; konuşmanın amacı insanlar arasındaki ortak çağrışımları açığa çıkarmaktır. Ama belki bu sonucu elde etmenin başka bir yolu daha vardır. Bazen bir resim, binlerce sözcükten daha fazla şey söyler. Ya da müzik...
Hiçbir şey istemiyordu: Ne babasını görmek, ne piyano çalmak, ne Samim'le konuşmak, ne Paris, ne İstanbul, ne aşk, ne flört, ne tuvalet, ne sinema, ne dans... Yalnız, evet, hafif bir müzik, bir Valse de Chopin, sade piyanoda, fakat kendisi çalmasın, bir divana uzansın, gözlerini yumsun, hiçbiri bilinen yerlere ve insanlara ait olmayan hayallerin uzaklığı ve bulanıklığı içinde onu dinlesin.
Sayfa 213Kitabı okudu
Neden barış zor?
Neden sürekli savaş
Neden herkes acele ediyor?
Neden adalet hep yavaş?
Artık anlamıyorum.
Neden hep sömürmek amaç?
Neden tonla parası olan diyor eğer fakirsen kal aç?
Neden vergi diyerek fakirlerden devlet alıyor haraç?
Neden siyaset sadece yolsuzluga araç?
Artık anlamıyorum.
Neden hedef zirve değil yamaç?
Neden televizyonda bilim yok da ya aşk oluyor ya maç?
Benim gücüm yok; sıkıldım beklemekten
İşaret bekliyorum canım elimde tek melekten
Çünkü anlamıyorum.
Çünkü insan pis ve kaba
Çünkü hiçbir derde deva değil gösterdiğim çaba
-Artık Anlamıyorum-
youtube.com/watch?v=qCw9w10...
Aşk, bazen bir defterin sayfalarında saklıdır.
Yine yeniden
Karabulutlardan kaça kaça
Bir kuş uçuşu anısı misali
Bir çırpıda hatırlanıp unutulan
Ve sevinip duran ey içim
Ve içindekiler
Gün doğumunda uyanan düşünceler gibi
Uyan, uyan ey içim.
Uyan bir yolculuğa uyanır gibi..
Özgür Özdemir
Yaşasın müzik
Yaşasın şiir
Ve yaşasın aşk
youtu.be/Cwc5mzB-7Cw
432 syf.
10/10 puan verdi
“Seninle tanışana dek doğrunun ne demek olduğunu, nasıl hissettiğini bilmiyordum,” dedi.
“Bana kattığın iyiliklere tutunacağım.
Sana tutunacağım.”
Bu hikayenin neresinden başlasam ne yazsam bilemiyorum
O kadar güzeldi ki .
Bir yaz boyunca okurken Hannah ve Fox ikilisini çok merak ediyordum.
Ve itiraf ediyorum bu kadar iyi olabileceklerini düşünmemiştim.
Hannah'ın düşünceli yapısı, orijinal tavırları, kendini bulma cabasinda iken aynı zamanda Fox'u anlaması ve onun yaralarını gormesi.
Fox'un dışarıdan görünen özguven ve havalı tavrının aslında içindeki yaraları saklama çabasından kaynaklı olması.
İkilinin birbirlerini kaybetmemek adına duygularını ve çekimlerini hiçe sayması.
Ahh ne diyebilirim ki Mükemmeldi.
Her açıdan.
Sonlara doğru öyle bir duygu yoğunluğu vardi ki her satırında hissettim.
Fox yaralı kalbini alıp pamuklara sarıp sarmalak istedim.
İnsanların ön yargılarının kaç yaşında olursan ol ,seni ne kadar yaraladığını bir kez daha seninle gördüm.
Hannah'ın müziğe olan tutkusuna bayıldım .
Özellikle babası ile müzik sayesinde bağ kurduğu bölümlerde gözyaşım pıt.
Ahh birde Fox ile birbirlerine nihayet açılıp itiraf ettiikleri sahne offf efsaneydi.
Her anlamda dolu dolu olan arkadaşlık ve dostluğun önemini ortaya çıkarırken aynı zamanda duyguların derinliğini one çıkaran bir kitaptı bence.
Ve aşkın her şeyin üstesinden geldiğini Hannah ve Fox sayesinde bir kez daha gördüm.
Çok güzeldi çok sevdim ve yeri ayrı olan kitaplarımın arasında yerini almayı başardı.
Romantik aşk severler mutlaka okuyun .
Not yetişkin içerik.
Derya Sevim
