Mekale; baba gibidir, ciddi ve ağır başlı konuşur. Deneme; anne gibidir, kendi kendine söylenip durur. Sohbet; komşu gibidir, karşısındakiyle sürekli konuşur. Fıkra; arkadaş gibidir, günlük şeylerden havadan sudan bahseder. Anı; dede gibidir, gördüğü tanık olduğu olayları anlatır. Masal; nine gibidir, hayali olağanüstü şeylerden dem vurur. Nutuk; öğretmen gibidir, geçip karşımıza bize öğüt verir. Hikaye; aile gibidir, ayrıntıları kişileri sınırlıdır. Roman; sülale gibidir, alabildiğine kişi ve olaya yer verir. Şiir sevgili gibidir, aşka dair ne dilerse onu söyler.