Bazen önünde dünya haritasının serili olduğunu ve senin de üzerine çaprazlama uzanmış olduğunu hayal ediyorum. Ve sonrasında sadece senin bedeninin kaplamadığı ya da uzanamadığın alanlarda yaşamımı sürdürebiliecekmişim gibi geliyor.
“Seni hep sevdim; dışarıdan bakıldığında, sana babaların çocuklarına davrandığı şekilde davranmamış olabilirim ama başkalarının yaptığı gibi yapmacık tavırlar takınamıyorum ben.”
Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
Her şey geçip gidiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde “insan” dünyasında tek gerçek şey bu.
Her şey geçip gidiyor.