yorgunum haddinden fazla yorgunluklarım
bu eller benim değil sanki
bu ayaklar
hayatımı ödünç almış gibi yaşıyorum
bütün mutlu anlarımda birilerinin gözü kalmış gibi
sürekli yürüyorum bazen yürümeyi bile unutuyorum
aldığım bir eşyayı nereye koyduğumu
hatta evimin yolunu dolaştığım sokakları
her şey bir toz bulutu gibi dağılıyor gözümün önünde
sen ister buna yaşamak dersin
ister tanrının insana yaşa deme biçimi
ben yorgunum.. yorganım gökyüzü güneşim ay.