Anadolu'da bir askeri başkonsolosluk ihdası ve bu göreve
atama yapılmasıyla ilgili gelişmeler şöylece özetlenebilir: Dışiş-
leri Bakanı Salisbury, Dublin'de harita subayı olarak görev ya-
pan Yarbay Charles W Wilson'a 28 Mart 1879 tarihinde bir
mektup yazarak majestelerinin kendisini Anadolu'ya askeri
başkonsolos olarak atadığını bildiriyor ve hükümetin bu göre-
ve büyük önem verdiğini vurguluyordu. Yarbay Wilson da 14
Nisan 1879 tarihli mektubunda görevi kabul ettiğini bildirdik-
ten sonra görev yerine ulaşmak üzere Nisan'ın 24'ünde lngilte-
re'den hareket ediyor ve 2 Mayıs'ta lstanbul'a ulaşıyordu. Ertesi
gün büyükelçiyi ziyaret eden Wilson, 5 Mayıs 1879 tarihinde
Salisbury'ye yazdığı mektupla bu gelişmeleri aktanyordu.117 Bu
arada Salisbury, lstanbul'daki büyükelçiye 31 Mart 1879 tari-
hinde bir mesaj göndererek, kraliçenin Wilson'u Anadolu'ya
başkonsolos olarak atadığını bildiriyor ve Osmanlı otoritelerin-
den görev yapabilmesi için gerekli "berat"ı almasını istiyor-
du
1876 Anayasası olarak da bilinen Kanun-i Esasi, aslında padişahın
egemenlik haklarına bir kısıtlama getirmiyordu. Yürütme yetkisini
tümüyle elinde tutan padişah, Sadrazam ve vekilleri (bakanları)
istediği gibi atayıp görevden alabiliyordu. Meclisin vekiller üzerinde
denetim yetkisi yoktu. Padişah, istediğinde meclisi kapatma ve
yeniden seçimlere götürme yetkisine de sahipti. Ayrıca padişah,
"kamu yararı için" gerekli gördüğü kişileri sürgüne gönderebilirdi.
Kanun-i Esasi uyarınca iki kanatlı bir parlamento oluşturuldu.
Üyeleri seçim yoluyla belirlenen meclise Meclis-i Mebusan, üyeleri
atama yoluyla belirlenen meclise de Ayan Meclisi deniyordu. İki
meclisin oluşturduğu parlamento Meclis-i Umumi (Genel Meclis)
olarak adlandırılmıştı. Ayan Meclisi'nin başkan ve üyeleri doğrudan
padişah tarafından atanıyordu. Anayasaya göre Genel Meclis
padişahın buyruğuyla kasımda açılıyor, mart başında çalışmalarını
tamamlıyordu . . .
